Volwassen tabanids zijn grote vliegen met prominente samengestelde ogen, korte antennes samengesteld uit drie segmenten en brede lichamen. Bij vrouwen zijn de ogen ver uit elkaar, maar bij mannen raken ze elkaar bijna; ze hebben vaak een patroon en felgekleurd in het leven, maar zien er dof uit in bewaard gebleven exemplaren. Het eindsegment van de antennes is puntig en ringvormig, en lijkt te bestaan uit verschillende taps toelopende ringen. Er komen geen haren of arista uit de antennes. Zowel het hoofd als het borststuk zijn bekleed met korte haren, maar geen borstelharen op het lichaam. De vliezige voorvleugels zijn helder, gelijkmatig grijs of bruin gearceerd, of hebben een patroon bij sommige soorten; ze hebben een basale lob (of calypter) die de gemodificeerde knopachtige achtervleugels of halteres bedekt. De uiteinden van de poten hebben twee lobben aan de zijkanten (pulvilli) en een centrale lob of empodium naast twee klauwen waarmee ze oppervlakken kunnen vastgrijpen. De soortherkenning is gebaseerd op details van de kopstructuren (antennes, frons en maxillae), de nerven op de vleugels en het patroon van het lichaam; minieme variaties in de oppervlaktestructuur veroorzaken subtiele veranderingen van de bovenliggende haren die het uiterlijk van het lichaam veranderen. Tabanid-soorten variëren van middelgrote tot zeer grote, robuuste insecten. De meeste hebben een lichaamslengte tussen 0,2 en 1,0 inch, waarbij de grootste een spanwijdte van 2,4 inch heeft. De larven zijn lang en cilindrisch met kleine koppen en 12 lichaamssegmenten. Ze hebben ringen van knobbeltjes (wratachtige uitgroeiingen) die bekend staan als pseudopoden rond de segmenten, en ook banden van korte setae (borstelharen). Het achterste uiteinde van elke larve heeft een ademhalingshevel en een bolvormig gebied dat bekend staat als het orgel van Graber. De contouren van het hoofd en de vleugels van het volwassen insect zijn zichtbaar door de pop, die zeven beweegbare buiksegmenten heeft, alle behalve de voorste waarvan een band van setae draagt. Het achterste uiteinde van de pop draagt een groep ruggengraatachtige knobbeltjes.