De vrouwelijke wesp heeft een lange dikke angel die is verbonden met de gifklier. De belangrijkste componenten van het gif zijn een aantal alkalische stoffen, waaronder histamine, serotonine, bradykinine, hyaluronidase, enz. Als het wordt gestoken, schiet het gif in de huid van de persoon, maar de angel blijft niet achter in het leren pak. Nadat een persoon door een wesp is gestoken, wordt de gestoken huid onmiddellijk rood, gezwollen en pijnlijk, zelfs bij petechiën en huidnecrose. Wanneer het oog wordt gestoken, veroorzaakt het ernstige pijn, tranen, roodheid en zwelling, en kan het ook zweren in het hoornvlies veroorzaken. Bovendien omvatten systemische symptomen duizeligheid, hoofdpijn, braken, buikpijn, diarree, rusteloosheid en verhoogde bloeddruk. De bovenstaande symptomen verdwijnen meestal binnen enkele uren tot enkele dagen. In ernstige gevallen slaperigheid, systemisch oedeem, oligurie, coma, hemolyse, myocarditis, hepatitis, acuut nierfalen en shock. Sommige mensen die allergisch zijn voor bijengif kunnen zich manifesteren als urticaria, anafylactische shock, enz.