Het toxiciteitsmechanisme van visnetspin omvat gifafscheiding door middel van slagtanden, die over het algemeen als mild worden beschouwd. Zowel juvenielen als volwassenen bezitten het vermogen om te vergiftigen. Bij een beet ervaren dieren zoals mensen, honden, katten en knaagdieren doorgaans milde symptomen, met ongemak als belangrijkste reactie. Interessant is dat kleinere wezens zoals wespen sterkere nadelige effecten kunnen hebben vanwege hun grootte en biologische verschillen. De impact varieert van eenvoudige irritatie tot ernstigere lokale reacties, afhankelijk van de grootte en gevoeligheid van het slachtoffer.

Visnetspin bijt meestal geen mensen omdat dit niet kenmerkend is voor hun gedrag. Als dergelijke gevallen zich voordoen, is het over het algemeen uit zelfverdediging in plaats van agressie, wat leidt tot milde, niet-giftige gevolgen.

Visnetspin geven de voorkeur aan habitats in vegetatie zoals struiken en bomen, die vaak overlappen met gebieden die door mensen worden bezocht. Deze ontmoetingen kunnen problematisch worden wanneer mensen per ongeluk de webben of schuilplaatsen van visnetspin bedreigen of verstoren, wat mogelijk leidt tot defensieve beten.

Om contact met visnetspin te minimaliseren, onderhoud een schone en rommelvrije omgeving om hun favoriete habitats te verminderen. Gebruik omgevingscontroles zoals horren voor ramen en deuren, en wees alert bij het hanteren van planten of puin waar visnetspin mogelijk verblijft.

In het zeldzame geval van een defensieve beet door visnetspin, is de beste actie om het getroffen gebied schoon te houden en te controleren op tekenen van infectie. Het gebruik van koude kompressen kan helpen om enig ongemak te verzachten. Vermijd tijdens het herstel het verstoren van andere potentiële habitats van visnetspin om verdere incidenten te voorkomen. Een schone omgeving en regelmatig controleren van vaak gebruikte buitenruimtes helpen om de aanwezigheid van visnetspin snel te identificeren.