Vaak gevonden klampend aan de toppen van grassen en struiken, dermacentor marginatus vertoont een uniek zoekend gedrag, waar het geduldig wacht op de komst van een gast. Met een kenmerkend patroon op zijn rug hecht het zich heimelijk aan de nietsvermoedende gast om te voeden. Als ectoparasiet heeft het een complex speeksel ontwikkeld dat niet alleen bloedvoeding vergemakkelijkt, maar ook verschillende pathogenen kan overbrengen, een onderwerp van significant onderzoek vanwege zijn rol in het ecosysteem en impact op de gezondheid van dieren in het wild.

Teken zijn tijdelijke parasieten op het oppervlak van het lichaam van veel gewervelde dieren. Het zijn ook mediums voor het verspreiden van enkele van de zoönosen. Wanneer ze dieren bijten, injecteerden ze speeksel met verdovende effecten, waardoor de gastheer misleidde om de schade die ze veroorzaken te negeren. Naarmate de beet langer duurt, neemt de kans dat de gastheer ziektes oploopt proportioneel toe.

De dermacentor variabilis ( Dermacentor variabilis ) is een vector voor verschillende ziekten waaronder Rocky Mountain Spotted Fever. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn ze geen bekende dragers van de ziekte van Lyme. Deze teek moet tot 8 uur vast blijven zitten voordat ziekten zich kunnen verspreiden.

De ixodes holocyclus ( Ixodes holocyclus ) produceert neurotoxines die, zoals de naam al doet vermoeden, de gastheer verlammen. Vrouwtjes zijn het meest actief, omdat ze 6 tot 30 dagen kunnen eten totdat ze voldoende opgezwollen zijn om hun jongen te ondersteunen. Mannetjes gebruiken meestal een gastheer om een vrouwelijke ixodes holocyclus . Na het impregneren van het vrouwtje sterft het mannetje over het algemeen. Het vrouwtje kan tot 3000 eieren leggen.

De hertenteek (Ixodes scapularis) staat bekend als de gootste veroorzaker van de ziekte van Lyme in de VS. Als je gebeten bent door een teek en je krijgt klachten, dan is het daarom raadzaam om je huisarts te raadplegen. De hertenteek gaat door drie stadia larve, nymph en volwassene. Voor alle drie de stadia heeft de teek een bloedmaaltijd nodig.

De teek vervelt driemaal en moet voor iedere vervelling een bloedmaaltijd gebruiken, die meestal van drie verschillende gastheren zal komen. De kans dat een enkele tekenlarve zijn ontwikkeling afmaakt is dan ook niet zo groot; het vrouwtje compenseert voor deze kleine kans door duizenden eitjes te leggen.

Behorend tot de familie Ixodidae, wordt de westelijke zwartbenige teek beschouwd als een langzaam voedende harde teek die een vergulde kogelvrij vest heeft. Het wordt voornamelijk gevonden in de westelijke regio van de Verenigde Staten, met name in het noorden van Californië en in het westen van Canada. Een volwassen mannetje is ongeveer 2,54 mm groot, ovaal van vorm en bruinzwart van kleur. Vanwege de aanwezigheid van een scutum aan de dorsale zijde van de man, kunnen ze niet in grote hoeveelheden eten. Daarom kunnen mannetjes van deze soort niet volgezogen raken. Een onvolwassen volwassen vrouwtje is ongeveer 3,18 mm groot, heeft een bruinzwarte plaat op de voorste rug, een oranje achterlijf en naar voren uitstekende monddelen die voeding mogelijk maken. Tijdens het voeden kan het volwassen vrouwtje zich ophopen en uitzetten tot 9,5 mm of langer.