De acanthocephala declivis ( Acanthocephala declivis ) is genoemd naar de uitbreidbare delen van de achtervoet die op bladeren lijken. Wanneer ze zich voeden met planten, injecteren ze oplossend speeksel dat de gewenste bladeren verandert in een vloeibare slurry. Wanneer ze worden bedreigd, produceren ze een extreme versie van de geur van "vers gemaaid gras".

De florida leaf-footed bug ( Acanthocephala femorata ) krijgt zijn naam omdat de mannetjes grote, gezwollen benen hebben, maar de vrouwtjes hebben slankere benen. Het is overal een donkere kleur behalve de oranje uiteinden van de antennes. Het wordt vaak gevonden op de struiken en kleine bomen tussen bossen, bossen en velden.

Met een krachtig, langwerpig lichaam met een opvallend stekelig borststuk, straalt acanthocephala alata een afschrikwekkende uitstraling uit. Deze indrukwekkende buitenkant wordt aangevuld met een schildachtige pronotum en membranige vleugelbekleding, weerspiegelend zijn overlevingsstrategie. Als omnivoren steunen ze grotendeels op een dieet van plantensappen en kleinere insecten. Interessant is dat acanthocephala alata tijdens zijn nimfstadia bekend staat om zijn mimicry, met een opmerkelijke gelijkenis met zijn omgeving voor bescherming tegen roofdieren.

De acanthocephala terminalis ( Acanthocephala terminalis ) is een verdedigend insect dat zijn post niet graag verlaat. Indien verstoord, zal de acanthocephala terminalis proberen vechten of vluchten te vermijden. In plaats daarvan verbergt het zich aan het andere uiteinde van de stengel van de tak waarop het zich momenteel bevindt. De oranje kleur op de pootuiteinden helpt het te identificeren.

De euthochtha galeator ( Euthochtha galeator ) wordt beschouwd als een plaag in de tuin. Dit betekent dat het de capaciteit heeft om een plaag te zijn van sinaasappels en rozen, dus ze zijn geen vriend voor tuinders. Je kunt ze vinden met goudkleurige eieren aan de onderkant van bladeren.

Met een levenscyclus die transformeert van een niet-gevleugelde nimf tot een volledig-gevlogen volwassene, heeft hypselonotus punctiventris een opmerkelijk dorsaal schild met ingewikkelde patronen. Ze zijn voornamelijk plantenetende, waarbij ze met hun zuigende monddelen sap uit een verscheidenheid aan flora halen. Ze zijn vooral bedreven in camouflage, hun gevlekte bruin tot groene exoskelet dat naadloos blendt met bladeren en stelen, een essentiële aanpassing om roofdieren in hun habitat te ontwijken.