Teken zijn tijdelijke parasieten op het oppervlak van het lichaam van veel gewervelde dieren. Het zijn ook mediums voor het verspreiden van enkele van de zoönosen. Wanneer ze dieren bijten, injecteerden ze speeksel met verdovende effecten, waardoor de gastheer misleidde om de schade die ze veroorzaken te negeren. Naarmate de beet langer duurt, neemt de kans dat de gastheer ziektes oploopt proportioneel toe.

Vaak gevonden klampend aan de toppen van grassen en struiken, dermacentor marginatus vertoont een uniek zoekend gedrag, waar het geduldig wacht op de komst van een gast. Met een kenmerkend patroon op zijn rug hecht het zich heimelijk aan de nietsvermoedende gast om te voeden. Als ectoparasiet heeft het een complex speeksel ontwikkeld dat niet alleen bloedvoeding vergemakkelijkt, maar ook verschillende pathogenen kan overbrengen, een onderwerp van significant onderzoek vanwege zijn rol in het ecosysteem en impact op de gezondheid van dieren in het wild.

De dermacentor variabilis ( Dermacentor variabilis ) is een vector voor verschillende ziekten waaronder Rocky Mountain Spotted Fever. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn ze geen bekende dragers van de ziekte van Lyme. Deze teek moet tot 8 uur vast blijven zitten voordat ziekten zich kunnen verspreiden.

De dermacentor occidentalis ( Dermacentor occidentalis ) is een door mensen bijtende teek die vaak voorkomt in graslanden en struikgewas. In alle levensfasen kan deze teek Rock Mountain-gevlekte koorts overdragen op mensen, honden en katten. Bovendien is het bekend dat het verlamming van tekenbeet veroorzaakt bij koeien, herten en pony's.

De ixodes holocyclus ( Ixodes holocyclus ) produceert neurotoxines die, zoals de naam al doet vermoeden, de gastheer verlammen. Vrouwtjes zijn het meest actief, omdat ze 6 tot 30 dagen kunnen eten totdat ze voldoende opgezwollen zijn om hun jongen te ondersteunen. Mannetjes gebruiken meestal een gastheer om een vrouwelijke ixodes holocyclus . Na het impregneren van het vrouwtje sterft het mannetje over het algemeen. Het vrouwtje kan tot 3000 eieren leggen.

De volwassen taigateek geeft de voorkeur aan koude, gematigde regio's van zijn leefgebied en leidt een parasitaire levensstijl. De complexe levenscyclus omvat meerdere stadia, elk gericht op zoogdieren als gastheer, variërend van kleine knaagdieren tot grotere herkauwers en zelfs mensen, waarbij het mogelijk ziekteverwekkers zoals het teken-encefalitisvirus kan overdragen. Jonge stadia gebruiken vaak kleinere gastheren, terwijl volwassenen zich ambitieus kunnen richten op grotere dieren om hun voortplantingscyclus te vergemakkelijken.

De teek vervelt driemaal en moet voor iedere vervelling een bloedmaaltijd gebruiken, die meestal van drie verschillende gastheren zal komen. De kans dat een enkele tekenlarve zijn ontwikkeling afmaakt is dan ook niet zo groot; het vrouwtje compenseert voor deze kleine kans door duizenden eitjes te leggen.