Loxosceles deserta is een veerkrachtige spin die is aangepast aan droge omgevingen. Deze soort maakt gebruik van een unieke jachtstrategie, waarbij ze meer vertrouwt op stealth en camouflage dan op het bouwen van een web om prooien te vangen. De jongen zijn bleker en krijgen diepere kleuren naarmate ze ouder worden. Hun dieet bestaat voornamelijk uit insecten, die ze immobiliseren met gespecialiseerd gif, dat een cocktail van enzymen en eiwitten bevat die het zachte weefsel van hun slachtoffers voorverteren voordat ze het inslikken.

Met een voorliefde voor warme, droge en ongestoorde omgevingen, is loxosceles amazonica een teruggetrokken wezen dat voornamelijk 's nachts actief is, wanneer het op jacht gaat naar kleine insecten. Het wordt gekenmerkt door een krachtig gif dat enzymen bevat die in staat zijn celmembranen af te breken, die het gebruikt om zijn prooi te overmeesteren. Jonge individuen van deze soort zijn lichter van kleur en donkeren geleidelijk naarmate ze ouder worden.

De vioolspin is lichtbruin van kleur en wordt ongeveer 1,5 centimeter lang. De naam is te danken aan de donkere, viool-achtige vlek op het rugschild. De spin is berucht in de Verenigde Staten, waar de spin voorkomt. Het gif kan soms necrotische wonden veroorzaken, waarbij weefsel rond de beet afsterft. Net als de in Nederland en België voorkomende huisspin schuwt de vioolspin de mens niet: de spin komt in de gebieden waar zij voorkomt vaak voor in huizen en hoewel niet agressief, kan zij bijten als zij in het nauw komt.

Het dier behoort tot het geslacht Loxosceles. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1849 door Nicolet.

Loxosceles rufescens is een spin uit de familie vioolspinnen (Sicariidae).