Australische kakkerlak kan ziekten zoals gastro-enteritis en salmonellose naar mensen verspreiden door besmetting van voedseloppervlakken. Hun uitwerpselen, speeksel en vervelling kunnen ziekteverwekkers bevatten. Langdurige blootstelling verhoogt de risico's, wat kan leiden tot symptomen zoals diarree, koorts en, in ernstige gevallen, uitdroging of sepsis.

Australische kakkerlak dringt vaak huizen en andere menselijke omgevingen binnen op zoek naar voedsel en vocht. Ze scharrelen 's nachts rond en besmetten voedseloppervlakken en gereedschappen met ziekteverwekkers uit hun uitwerpselen, speeksel en vervelde lichaamsdelen. Dit kan leiden tot de verspreiding van ziekten, aangezien langdurige blootstelling aan deze verontreinigingen een gezondheidsrisico vormt voor mensen.

Om australische kakkerlak plagen te voorkomen, handhaaf strikte hygiëne door regelmatig afval te verwijderen, gemorste vloeistoffen schoon te maken en voedsel in containers te bewaren. Elimineer waterbronnen zoals lekkende leidingen en ruim rommel op om potentiële schuilplaatsen te verwijderen. Controleer regelmatig en sluit mogelijke toegangspunten rondom het huis om australische kakkerlak buiten te houden.

Na problemen met australische kakkerlak, helpt het grondig schoonmaken van de getroffen gebieden om de verspreiding van ziekteverwekkers te minimaliseren. Gebruik een stofzuiger om alle sporen van australische kakkerlak te verwijderen en desinfecteer daarna oppervlakken. Repareer lekkages en houd de omgeving droog om herbesmetting te voorkomen. Zorg voor goede ventilatie en houd de leefruimtes rommelvrij om schuilplaatsen voor australische kakkerlak te verminderen. Tijdens het herstel van overlast, houd de hygiëne hoog en vermijd direct contact met gebieden die australische kakkerlak mogelijk hebben besmet. Raadpleeg een professional als de plaag aanhoudt.

Australische kakkerlak staat bekend om het besmetten van menselijke woningen, het verspreiden van ziekteverwekkers en het veroorzaken van allergische reacties. Zijn alomtegenwoordigheid van nimf tot volwassen stadium, gekoppeld aan nachtelijke voedselforaging, maakt het een ernstig probleem, wat aanzienlijke overlast veroorzaakt en de behoefte aan bestrijdingsmaatregelen met zich meebrengt.