Volwassen trimerotropis occidentalis hebben de neiging zich in grote aantallen te verzamelen en staan bekend om hun luide paringsroep, vooral tijdens de warmere seizoenen. Hun natuurlijke voedingsgewoonten kunnen aanzienlijke schade aan gewassen en vegetatie veroorzaken. De nabijheid van menselijke verblijven verhoogt de overlast omdat zowel het lawaai als de vernietiging het dagelijkse leven beïnvloeden en economische verliezen kunnen veroorzaken voor degenen die afhankelijk zijn van aangetaste vegetatie.

Preventieve maatregelen tegen trimerotropis occidentalis besmetting omvatten het handhaven van schone omgevingen om broedgebieden bij huizen af te schrikken. Het implementeren van landbouwpraktijken zoals gewasrotatie en natuurlijke roofdierondersteuning kan ook helpen. Het installeren van fysieke barrières en het gebruik van milieuvriendelijke afschrikmiddelen zoals natuurlijke oliën die trimerotropis occidentalis onaantrekkelijk vinden, kan helpen om ze op afstand te houden.

Om de problemen veroorzaakt door trimerotropis occidentalis te verlichten, moet men eerst het gebied evalueren om hun populatie te verminderen door onkruid en mogelijke broedplaatsen te verwijderen. Geluidsschermen kunnen de lawaaioverlast minimaliseren. Voor gewasbescherming kunnen barrières zoals netten voorkomen dat trimerotropis occidentalis toegang krijgen. Het introduceren van natuurlijke roofdieren in de omgeving kan helpen om trimerotropis occidentalis-aantallen te beheren. Tijdens het herstel van aangetaste gebieden is het essentieel om geduldig te blijven terwijl de ecologische balans wordt hersteld en om verstoring van eventuele geïntroduceerde natuurlijke bestrijdingsmaatregelen te vermijden.

Volwassen trimerotropis occidentalis veroorzaken een variabel niveau van overlast van mild tot ernstig door hun aanwezigheid en activiteit rond menselijke bewoning. De verstoring omvat aanhoudend lawaai van hun paringsroep en mogelijke schade aan gewassen en vegetatie in de nabijheid van huizen.

Volwassenen van trimerotropis occidentalis beschadigen verschillende gewassen door te kauwen op bladeren, stengels, bloemen, vruchten en zaden. De mate van schade varieert van mild tot ernstig, waarbij aanzienlijke aantastingen leiden tot aanzienlijk gewasverlies, wat van invloed is op de voedselvoorziening en economische gevolgen heeft in agrarische gemeenschappen.