Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Schadelijke effecten
Icon about
Gunstige effecten
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten
Anthocharis midea

Anthocharis midea

Anthocharis midea

Een soort van Oranjetipje

De spanwijdte van de vlinders is 35 tpt 45 millimeter. Zoals bij veel verwante soorten is er een duidelijk seksueel dimorfisme: het mannetje heeft een oranje vleugeltip, het vrouwtje niet.

Algemene informatie over Anthocharis midea
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Anthocharis midea
Kleuren
Zwart
Wit
Oranje
Habitat
hout; moeras; ridgetop
Volwassen voedselbronnen
Aster (aster spp.), guldenroede (solidago spp.), zijdeplanten (asclepias spp.), distel (cirsium spp.), rode klaver (trifolium pratense)
Larven voedselbronnen
Tandzaad (cardamine spp.), steenkers (arabis spp.), bitterkers (cardamine hirsuta), melkmeisje (cardamine californica), arabis glabra
Bijten/steken
Niet gemeld
Borend insect
Niet gemeld
Bestuiver
De Anthocharis midea wordt vaak gezien in de buurt van de bloemkroon waar de pluizige haartjes gemakkelijk vol komen met pollen, wat kan helpen om de plant te bestuiven.
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
Fytofaag
The Anthocharis midea voedt op planten en veroorzaakt meestal geen grote problemen. Maar als je merkt dat de aantallen groeien moet je actie gaan ondernemen.
Roofzuchtig
Niet gemeld
Bijtend dier of huisdier
Niet gemeld
Soort Monddelen
Zuigende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Soortstatus van Anthocharis midea
Ze worden meestal gezien in de oostelijke Verenigde Staten, met name in Texas en Oklahoma.
Rectangle
Levenscyclus van Anthocharis midea
Ei Het ei van anthocharis midea is typisch ovaal en minuscuul, vaak gelegd op waardplanten. De kleur kan variëren en dient meestal als camouflage. Eieren dienen als beschermende omhulsel voor het zich ontwikkelende embryo.
Larve Na het uitkomen, gaat anthocharis midea naar de larvale fase, gekenmerkt door zijn wormachtige uiterlijk, afwezigheid van vleugels, en een vraatzuchtige eetlust voor bladeren. Deze fase omvat meerdere vervellingen, resulterend in een toename in grootte en soms verandering van kleur.
Pop In deze fase is anthocharis midea onbeweeglijk en ingesloten in een chrysalis. De kleur ervan past bij de omgeving voor bescherming. Binnenin vinden herstructureringen van anthocharis midea's weefsels plaats, waarbij de overgang van larvale naar volwassen kenmerken plaatsvindt.
Volwassen Uit de pop komend, markeert de ontwikkeling van de volwassen anthocharis midea de aanwezigheid van vleugels en functionele voortplantingsorganen. Het lichaam is volledig gevormd en verhard, waarbij de volwassene mobiel is en zich nu richt op voortplanting.
Rectangle
Volwassen grootte van Anthocharis midea
3.5 - 4.5 cm
Rectangle
Interessante feiten over Anthocharis midea
De anthocharis midea heeft een unieke manier om roofdieren af te schrikken door een verbinding af te scheiden die het voor de meeste onsmakelijk maakt.
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Anthocharis midea
Klasse
Insecten
Icon allow
Classificatie
Vlinders
Icon allow
Familie
Pieridae
Icon allow
Tips voor het vinden van Anthocharis midea
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Jeugd Habitat van Anthocharis midea
Bossen en Houtwallen, Graslanden en Prairies, Landbouwgebieden en Cultuurgronden
Rectangle
Volwassen habitat van Anthocharis midea
Bossen en Houtwallen, Graslanden en Prairies, Landbouwgebieden en Cultuurgronden
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Anthocharis midea te observeren?
Ochtend of zonnige dagen zijn het ideale moment om anthocharis midea te vinden wanneer ze het meest actief zijn. Afhankelijk van de geografische locatie kan het juiste seizoen laat in de lente tot het begin van de zomer zijn.
Rectangle
Wat is het beste weer om Anthocharis midea te observeren?
Rustig, warm en zonnig weer zonder sterke wind is het beste om anthocharis midea te vinden, omdat deze omstandigheden gunstig zijn voor hun vlucht en voedingsactiviteiten.
Rectangle
Hoe en waar vind je Anthocharis midea in verschillende levensfasen?
Ei Anthocharis midea eieren zijn klein en worden meestal gelegd op waardplanten. Identificeer de waardplanten en inspecteer de onderkant van bladeren op zoek naar kleine, bolvormige of ovale eieren.
Larve Anthocharis midea larven kunnen worden gevonden op of in de buurt van hun waardplanten. Zoek naar bladschade of frass (larvenuitwerpselen) en zoek dan in de buurt naar de gecamoufleerde rupsen.
Pop De poppen van anthocharis midea kunnen aan planten vastzitten of verstopt zijn in bladafval. Zoek naar chrysaliden die opgaan in de vegetatie of de bodem, vaak rond het gebied van de waardplant.
Volwassen Volwassen anthocharis midea is te vinden in bloemen, weiden, of drinkend uit plassen. Zoek bloemenperken, vooral die met planten die anthocharis midea aantrekken, tijdens geschikte weersomstandigheden.
Zijn Anthocharis midea schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Schadelijke effecten van Anthocharis midea
Onthul de schadelijke effecten van diverse insecten
Ontdek de gevaren van insecten met betrekking tot giftigheid, dodelijkheid, bijten bij de mens, steken bij de mens, pathogeniteit, hematofagie, allergeniteit, parasitisme etc.
Download de app gratis
Rectangle
Agrarische plagen

Larven van anthocharis midea kunnen milde tot ernstige schade veroorzaken, voornamelijk door het eten van bladeren van koolsoorten. Licht infestaties kunnen leiden tot cosmetische bladschade, terwijl ernstige gevallen kunnen leiden tot aanzienlijke ontbladering, waardoor de opbrengst van gewassen wordt verminderd en de voedselvoorziening voor mensen wordt beïnvloed.

Meer effecten van Anthocharis midea

Gunstige effecten van Anthocharis midea
Ontdek de verborgen voordelen van insecten
Ontdek hoe insecten helpen als bestuivers, plaagdieren en biocontrolemiddelen. Van zaadverspreiding tot afbraak, ze spelen een essentiële rol in ons ecosysteem.
Download de app gratis
Bestuiver
Bestuiver
Aantrekkingskenmerk voor bestuivers
Kleur, Vorm
Gedrag bij bestuiving reden
Eet Stuifmeel Of Nectar
Anthocharis midea is een actieve bestuiver, vaak te zien fladderen rond koolbloemen. Primair aangetrokken door de kleur en vorm van bloemen, voedt het zich met pollen. Tijdens dit proces brengt anthocharis midea onbedoeld pollen over van de ene bloem naar de andere, waardoor het planten voortplantingscyclus wordt geholpen.
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow