Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Schadelijke effecten
Icon about
Gunstige effecten
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten
Gamma-uil

Gamma-uil

Autographa gamma

Een soort van Autographa

De gamma-uil (Autographa gamma) is een onopvallend bruin uilvlindertje. De vlinder heeft in het midden van de voorvleugel een duidelijke geelwitte gamma, waardoor hij altijd goed te herkennen is. De opening van het gammateken is belangrijk: deze is bij de gamma-uil wijd en trechtervormig; dit onderscheidt hem van de veel op hem lijkende, maar iets bontere Autographa pulchrina, die een smalle V-vormige tekening heeft. De gamma-uil heeft ook de bijnaam Pistooltje, omdat de gammavormige tekening ook de gelijkenis met een pistool heeft.

Algemene informatie over Gamma-uil
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Gamma-uil
Kleuren
Bruin
Zwart
Grijs
Wit
Habitat
open gebied; tuin
Volwassen voedselbronnen
Nectar van bloemen zoals buddleja, lavendel, guldenroede, phlox, primula
Larven voedselbronnen
Brandnetels, klaver, erwten, kool, sla
Bijten/steken
Niet gemeld
Allergie-veroorzakend
Niet gemeld
Defensieve aanval
Niet gemeld
Giftig
Niet gemeld
Niet giftig
De Gamma-uil is niet giftig en vormt meestal geen gevaar voor de gezondheid van de mens. Je hoeft je niet onnodig zorgen te maken.
Borend insect
Niet gemeld
Bestuiver
De Gamma-uil wordt vaak gezien in de buurt van de bloemkroon waar de pluizige haartjes gemakkelijk vol komen met pollen, wat kan helpen om de plant te bestuiven.
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
Fytofaag
The Gamma-uil voedt op planten en veroorzaakt meestal geen grote problemen. Maar als je merkt dat de aantallen groeien moet je actie gaan ondernemen.
Roofzuchtig
Niet gemeld
Bijtend dier of huisdier
Niet gemeld
Soort Monddelen
Zuigende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Soortstatus van Gamma-uil
Het is wijdverbreid in Europa, delen van Azië en Noord-Afrika.
Rectangle
Uiterlijk van Gamma-uil
De gamma-uil is een middelgrote mot met een spanwijdte van 30 tot 45 mm . De vleugels hebben een ingewikkeld patroon met verschillende tinten bruin en grijs voor uitstekende camouflage. In het midden van elke voorvleugel bevindt zich een zilverkleurig merkteken in de vorm van een letter Y of een Griekse letter Gamma. De eieren zijn witachtig van kleur en halfrond van vorm met diepe ribbels. De pop is eerst groen en wordt geleidelijk donkerder naar zwart.
ImageImageImageImageImage

Hoe herken je Gamma-uil?

Rectangle
Levenscyclus van Gamma-uil
Ei De eieren van gamma-uil worden in clusters gelegd en zijn over het algemeen rond of ovaal. Aanvankelijk kunnen ze doorzichtig of licht gekleurd zijn, en ze worden geleidelijk donkerder naarmate de ontwikkeling binnen het ei vordert.
Larve Bij het uitkomen is de rups een kleine larve met als hoofddoel te eten om snel te groeien. Hij vervelt meerdere keren, wat aanzienlijk in grootte toeneemt en mogelijk van kleur en patroon verandert met elke vervelling.
Pop De larve omhult zich in een pop, vaak bruin of groen voor camouflage. Tijdens deze fase ondergaat gamma-uil een dramatische transformatie, waarbij zijn lichaamsstructuur volledig wordt gereorganiseerd, hoewel het extern onbeweeglijk en inactief lijkt.
Volwassen Bij het uitkomen uit de pop, wordt de ontwikkeling van de volwassen gamma-uil gekenmerkt door de aanwezigheid van vleugels en functionele voortplantingsorganen. Het lichaam is volledig gevormd en gehard, en de volwassen gamma-uil is mobiel, met een focus op voortplanting.
Rectangle
Volwassen grootte van Gamma-uil
3 - 4.5 cm
Rectangle
Roofdieren van Gamma-uil larven
Kikkers, padden, vogels, apen, springspinnen, bidsprinkhanen, gekko's, zweefvliegen, libellen
Rectangle
Roofdieren van volwassen Gamma-uil
Vleermuizen, vogels, spinnen
Rectangle
Interessante feiten over Gamma-uil
De gamma-uil kan 's nachts nauwkeurig navigeren met behulp van gepolariseerd maanlicht.
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Gamma-uil
Klasse
Insecten
Icon allow
Classificatie
Vlinders
Icon allow
Familie
Uilen
Icon allow
Tips voor het vinden van Gamma-uil
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Jeugd Habitat van Gamma-uil
Agrarische en Cultiveerbare Gebieden, Graslanden en Prairies, Bossen en Houtlanden, Stedelijke en Suburbane Gebieden
Rectangle
Volwassen habitat van Gamma-uil
Agrarische en Cultiveerbare Gebieden, Graslanden en Prairies, Bossen en Houtlanden, Stedelijke en Suburbane Gebieden, Tropische Regenwouden, Savannes
Rectangle
Hoe kun je Gamma-uil aantrekken
Vanwege de voedingsgewoonten van gamma-uil kunnen mensen aas zoals gefermenteerd fruit of suikerrijke oplossingen gebruiken om volwassen gamma-uil aan te trekken. Larvale stadia kunnen worden gevonden op waardplanten die specifiek zijn voor de voedingsbehoeften van gamma-uil.
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Gamma-uil in verschillende levensfasen
De eieren van gamma-uil worden doorgaans gevonden aan de onderzijde van bladeren van een breed scala aan waardplanten, waaronder groenten en sierplanten. De larven, bekend als rupsen, geven de voorkeur aan het voeden van de bladeren of stelen van hun waardplanten en kunnen worden gezien in tuinen, velden of langs randen waar deze planten groeien. De poppen bevinden zich meestal in losse grond, onder afval of binnen plantendek dicht bij de waardplanten. Volwassen gamma-uil zijn zeer mobiel en worden aangetrokken door verschillende bloemen voor nectar, vaak gezien in weiden, tuinen, parken en landbouwgrond. Om deze stadia te observeren, kun je de juiste delen van de plant inspecteren, door de grond en bladafval zeven, of bloeiende gebieden bezoeken tijdens de avond wanneer volwassenen het meest actief zijn.
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Gamma-uil te observeren?
De beste tijd om gamma-uil te vinden is meestal 's nachts, omdat gamma-uil een mot is en dus actiever en makkelijker te spotten of te vangen tijdens de nachtelijke uren. Voor verschillende levensstadia kan het tijdstip van de dag variëren.
Rectangle
Wat is het beste weer om Gamma-uil te observeren?
Gamma-uil is waarschijnlijker te vinden bij mild tot warm weer met minder wind, omdat extreme omstandigheden hun activiteit en zichtbaarheid kunnen belemmeren.
Rectangle
Hoe en waar vind je Gamma-uil in verschillende levensfasen?
Ei Eieren van gamma-uil worden meestal in clusters gelegd aan de onderzijde van bladeren van waardplanten. Om ze te vinden, inspecteer zorgvuldig de potentiële waardplanten in het habitat dat bekend is voor gamma-uil.
Larve Rupsen van gamma-uil kunnen worden gevonden op of rond hun voedselplanten. Doe zoektochten door voorzichtig de bladeren en stengels van deze planten te onderzoeken op voedselschade of de aanwezigheid van larven.
Pop De poppen van gamma-uil kunnen worden gevonden in losse grond, onder bladafval of in andere beschutte plekken dicht bij de grond. Zoek naar hen door de bovenste laag grond of bladafval te zeven in gebieden waar larven aanwezig zijn geweest.
Volwassen Volwassen gamma-uil motten kunnen 's nachts worden aangetrokken met een lichtval of door zoete lokstoffen aan te brengen op bomen of vlakke oppervlakken. Zodra ze zijn gelokt, kunnen ze zorgvuldig worden geobserveerd of gevangen voor studie.
Zijn Gamma-uil schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Schadelijke effecten van Gamma-uil
Onthul de schadelijke effecten van diverse insecten
Ontdek de gevaren van insecten met betrekking tot giftigheid, dodelijkheid, bijten bij de mens, steken bij de mens, pathogeniteit, hematofagie, allergeniteit, parasitisme etc.
Download de app gratis
Rectangle
Agrarische plagen

De larven van gamma-uil beschadigen verschillende gewassen door op de bladeren te kauwen, wat kan leiden tot milde tot ernstige ontbladering. In beperkte aantallen kan gamma-uil slechts cosmetische schade veroorzaken, maar ernstige besmettingen kunnen leiden tot aanzienlijke opbrengstverliezen. De activiteit van dit ongedierte kan planten belasten, de landbouwproductiviteit verminderen en mogelijk de voedselvoorziening en kosten beïnvloeden.

Meer effecten van Gamma-uil

Gunstige effecten van Gamma-uil
Ontdek de verborgen voordelen van insecten
Ontdek hoe insecten helpen als bestuivers, plaagdieren en biocontrolemiddelen. Van zaadverspreiding tot afbraak, ze spelen een essentiële rol in ons ecosysteem.
Download de app gratis
Bestuiver
Bestuiver
Type plant verkiezen
Asteraceae, Fruitbomen
Aantrekkingskenmerk voor bestuivers
Kleur, Geur
Gedrag bij bestuiving reden
Eet Stuifmeel Of Nectar
Gamma-uil fladdert van bloem naar bloem, meestal 's nachts, aangetrokken door de levendige kleuren en verleidelijke geuren van bloemen, vooral dol op Asteraceae en fruitbomen. Terwijl hij van pollen voedt, draagt gamma-uil het per ongeluk over, wat helpt bij de bevruchting van planten en biodiversiteit.
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Gamma-uil
Egybolis vaillantina
Egybolis vaillantina

De imago heeft een spanwijdte van rond de 60 mm. De voorvleugel is zwart met enkele oranje vlekken, de achtervleugel is effen zwart. De antennes en delen van kop en poten zijn opvallend oranje.

Lees meer
Arrow
Euplexidia angusta
Euplexidia angusta

Euplexidia angusta is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1987 door Yoshimoto.

Lees meer
Arrow
Euplexidia pallidivirens
Euplexidia pallidivirens

Euplexidia pallidivirens is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1987 door Yoshimoto.

Lees meer
Arrow
Euplexidia exotica
Euplexidia exotica

Euplexidia exotica is een meester in camouflage, die zich verbergt tussen het bosgrond met een ingewikkeld patroon dat naadloos overgaat in de bladeren. Tijdens de larvale fase eet het een verscheidenheid aan planten, terwijl volwassenen afzien van eten en zich volledig wijden aan voortplanting. Mannetjes versieren vrouwtjes met een uitgebreid ritueel dat gepaard gaat met delicate vleugeltrillingen, waardoor de voortzetting van hun mysterieuze bloedlijn binnen hun ecosysteem wordt verzekerd.

Lees meer
Arrow
Caenurgina erechtea
Caenurgina erechtea

Caenurgina erechtea is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1782 door Cramer.

Lees meer
Arrow
Caenurgina crassiuscula
Caenurgina crassiuscula

Caenurgina crassiuscula is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1809 door Haworth.

Lees meer
Arrow
Aon noctuiformis
Aon noctuiformis

Aon noctuiformis is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1892 door Neumoegen.

Lees meer
Arrow
Catabena lineolata
Catabena lineolata

Catabena lineolata is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1865 door Walker.

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow