Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Gunstige effecten
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten
Byasa alcinous

Byasa alcinous

Byasa alcinous

Een soort van Byasa

Versierd met vleugels die een betoverend canvas van zwart en iriserend blauw tonen, fladdert byasa alcinous door gematigde bossen en graslandbiotopen. De onderkanten van zijn vleugels onthullen een gevlekt patroon van grijs en wit, waarvan wordt aangenomen dat dit camouflage biedt tussen het gebladerte. Als rups is hij even indrukwekkend met een gespecialiseerd dieet dat voornamelijk bestaat uit Aristolochia-plantensoorten, maar dit dieet wijkt sterk af zodra hij transformeert, waarbij de volwassene de voorkeur geeft aan de nectar van een gevarieerd boeket flora.

Algemene informatie over Byasa alcinous
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Byasa alcinous
Kleuren
Zwart
Rood
Roze
Habitat
Byasa alcinous is aanwezig in gemengde loofbossen.
Volwassen voedselbronnen
Lantana, buddleja, ixora, canna, hibiscus
Larven voedselbronnen
Aristolochia debilis, aristolochia kaempferi, aristolochia shimadai, aristolochia kankauensis, aristolochia tagala
Bijten/steken
Niet gemeld
Allergie-veroorzakend
Niet gemeld
Defensieve aanval
Niet gemeld
Giftig
Niet gemeld
Niet giftig
Niet gemeld
Borend insect
Niet gemeld
Bestuiver
De Byasa alcinous wordt vaak gezien in de buurt van de bloemkroon waar de pluizige haartjes gemakkelijk vol komen met pollen, wat kan helpen om de plant te bestuiven.
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Verspreidingsgebied van Byasa alcinous
Deze vlinder komt voor in China, Taiwan en Japan, langs bosranden en in open delen van het regenwoud.
Rectangle
Roofdieren van volwassen Byasa alcinous
Vogels, spinnen, bidsprinkhanen
Rectangle
Interessante feiten over Byasa alcinous
Ondanks hun delicate uiterlijk hebben byasa alcinous-rupsen een uniek verdedigingsmechanisme waarbij ze een vieze geur uitstralen om roofdieren af te schrikken.
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Byasa alcinous
Klasse
Insecten
Icon allow
Classificatie
Vlinders
Icon allow
Genus
Byasa
Icon allow
Tips voor het vinden van Byasa alcinous
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Jeugd Habitat van Byasa alcinous
Bossen en bosgebieden, landbouw- en gecultiveerde gebieden
Rectangle
Volwassen habitat van Byasa alcinous
Bossen en bosgebieden, graslanden en prairies, landbouw- en gecultiveerde gebieden, gematigde streken, struikachtige gebieden, oevers van beken
Rectangle
Hoe kun je Byasa alcinous aantrekken
Volwassen byasa alcinous worden meestal aangetrokken door felgekleurde bloemen met nectar, terwijl rupsenstadia te vinden zijn op of in de buurt van hun waardplanten waar ze zich voeden. Het gebruik van kunstmatige nectarvoeders of het planten van waardplanten in een tuin kan ze aantrekken.
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Byasa alcinous in verschillende levensfasen
De eieren van byasa alcinous worden meestal gevonden op de onderkant van bladeren van waardplanten, wat bescherming biedt en een onmiddellijke voedselbron bij het uitkomen. Rupsen kunnen worden gevonden op of in de buurt van waardplanten, vaak etend aan de bladeren. Poppen zijn moeilijker te spotten omdat ze in de omgeving opgaan en zich vasthechten aan takjes of bladeren. Volwassen byasa alcinous wordt vaak gevonden in bloemrijke habitats waar ze zich voeden met nectar. Het zoeken naar rupsen of poppen vereist het zorgvuldig onderzoeken van waardplanten, terwijl het observeren van volwassenen inhoudt dat je bloeiende tuinen of weiden bezoekt tijdens warme, zonnige dagen wanneer ze het meest actief zijn.
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Byasa alcinous te observeren?
De geschikte tijd om volwassen byasa alcinous te vinden is meestal tijdens de warmere maanden van het jaar wanneer ze het meest actief zijn, meestal op zonnige dagen omdat ze warmte nodig hebben om te vliegen. Vroeg in de ochtend is vaak goed om ze rustend te zien met open vleugels om te zonnen. Rupsen kunnen worden gevonden gedurende het groeiseizoen van de waardplanten.
Rectangle
Wat is het beste weer om Byasa alcinous te observeren?
Volwassen byasa alcinous geven de voorkeur aan warm, droog en zonnig weer om te vliegen en te eten. Natte, winderige of koude omstandigheden zijn minder ideaal omdat byasa alcinous dan minder actief is en zich mogelijk verstopt in vegetatie of spleten. Voor het vinden van eieren of larven is het weer echter minder belangrijk omdat ze meer stationair zijn en vaak aan planten vastzitten.
Zijn Byasa alcinous schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Rectangle

Is Byasa alcinous schadelijk voor mensen?

Ze zijn geen giftige vlinder, maar ze hebben een speciale klier die slechte geuren en chemicaliën afgeeft.
Gunstige effecten van Byasa alcinous
Ontdek de verborgen voordelen van insecten
Ontdek hoe insecten helpen als bestuivers, plaagdieren en biocontrolemiddelen. Van zaadverspreiding tot afbraak, ze spelen een essentiële rol in ons ecosysteem.
Download de app gratis
Bestuiver
Bestuiver
Aantrekkingskenmerk voor bestuivers
Kleur
Gedrag bij bestuiving reden
Eet Stuifmeel Of Nectar
Byasa alcinous bestuift bloemen meestal toevallig terwijl hij op zoek is naar nectar. Dit felgekleurde insect draagt onbedoeld stuifmeel op zijn lichaam van de ene bloem naar de andere, waardoor het helpt bij de voortplanting van planten. Vanwege zijn voedingspatroon heeft byasa alcinous een niet-selectieve relatie met veel bloeiende planten.
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Byasa alcinous
Mimoides thymbraeus
Mimoides thymbraeus

Mimoides thymbraeus is een vlinder uit de onderfamilie Papilioninae van de familie van de pages. De wetenschappelijke naam van de soort is, als Papilio thymbraeus, voor het eerst geldig gepubliceerd in 1836 door Jean Baptiste Boisduval. De combinatie in Mimoides werd in 1991 gemaakt door K.S. Brown.

Lees meer
Arrow
Byasa polyeuctes
Byasa polyeuctes

De vleugels en het lichaam van deze oneetbare vlinder zijn zwart. De achtervleugels zijn getekend met twee hartvormige, witte vlekken en meerdere rode vlekken en hebben de vorm van een eikenblad. De spanwijdte is ongeveer 10 - 12 cm.

Lees meer
Arrow
Lamproptera curius
Lamproptera curius

Een bewoner van de Aziatische tropen, lamproptera curius heeft een delicate, bijna etherische uitstraling met zijn doorschijnende vleugels die zijn afgebiesd met een contrasterende kleur. Deze wezens ondergaan een opmerkelijke transformatie van vraatzuchtige, bladeren etende larven tot nectar-sippende luchtacrobaten, waarbij volwassenen vaak fladderen in zonovergoten open plekken, genietend van de overvloed aan wilde bloemen.

Lees meer
Arrow
Lamproptera meges
Lamproptera meges

Gekenmerkt door een opvallend contrast van kleuren, vertoont lamproptera meges een opmerkelijk vleugelpatroon dat zijn zichtbaarheid tussen het loof vergroot. Als volwassene ontvouwt het zijn vleugels die dienen als een vertoning voor potentiële partners en als waarschuwing voor roofdieren. De larvale vorm van dit wezen volgt een geheel andere overlevingsstrategie, met een dieet gericht op bepaalde waardplanten die ze gulzig consumeren om hun transformatie naar elegante luchtvolwassenen te voeden.

Lees meer
Arrow
Losaria coon
Losaria coon

Versierd met vleugels die een dramatisch contrast van zwart en crèmewit tonen, heeft losaria coon opvallende rode en blauwe markeringen die roofdieren afschrikken. De larven zijn duidelijk uitgerust met vlezige stekels en voeden zich met waardplanten, ondergaan een opmerkelijke transformatie om nectar-opnemende volwassenen te worden, fladderend tussen bloeiende landschappen. Deze delicate dans van metamorfose en levendige kleuren is een boeiend schouwspel van de kunst van de natuur.

Lees meer
Arrow
Meandrusa payeni
Meandrusa payeni

Meandrusa payeni , de gele gorgon, is een soort zwaluwstaart die voorkomt in delen van Zuid-Azië en Zuidoost-Azië. Het behoort tot het geslacht haakstaarten, Meandrusa, van de familie Papilionidae. Het wordt ook wel het uitlaatzwaard of de sikkel genoemd.

Lees meer
Arrow
Parides erithalion
Parides erithalion

Parides erithalion is een vlinder uit de familie van de pages (Papilionidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1836 door Jean Baptiste Boisduval.

Lees meer
Arrow
Parides photinus
Parides photinus

De achtervleugels vertonen een dubbele rij rode vlekjes en een prachtige blauwe weerschijn.

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow