Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Gunstige effecten
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten
Cephonodes hylas

Cephonodes hylas

Cephonodes hylas

Een soort van Cephonodes

De vlinder komt voor in Afrika, Zuidoost-Azië en Australië. De waardplanten komen uit de geslachten Burchellia, Gardenia, Kraussia, Pavetta en Vangueria.

Algemene informatie over Cephonodes hylas
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Cephonodes hylas
Kleuren
Bruin
Zwart
Groen
Geel
Habitat
koffieplant; voorstads-
Volwassen voedselbronnen
Jasminum spp., lantana camara, stachytarpheta spp., duranta erecta, pentas lanceolata
Larven voedselbronnen
Gardenia jasminoides, randia fitzalanii, pavetta indica, ixora chinensis, koffieplanten
Bijten/steken
Niet gemeld
Allergie-veroorzakend
Niet gemeld
Defensieve aanval
Niet gemeld
Giftig
Niet gemeld
Niet giftig
De Cephonodes hylas is niet giftig en vormt meestal geen gevaar voor de gezondheid van de mens. Je hoeft je niet onnodig zorgen te maken.
Borend insect
Niet gemeld
Bestuiver
De Cephonodes hylas wordt vaak gezien in de buurt van de bloemkroon waar de pluizige haartjes gemakkelijk vol komen met pollen, wat kan helpen om de plant te bestuiven.
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
Fytofaag
The Cephonodes hylas voedt op planten en veroorzaakt meestal geen grote problemen. Maar als je merkt dat de aantallen groeien moet je actie gaan ondernemen.
Roofzuchtig
Niet gemeld
Bijtend dier of huisdier
Niet gemeld
Soort Monddelen
Zuigende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Soortstatus van Cephonodes hylas
Het wordt gevonden in het Nabije Oosten, Midden-Oosten, Oost-Azië, Zuidoost-Azië en Australië.
Rectangle
Levenscyclus van Cephonodes hylas
Ei De eifase begint wanneer de vrouwelijke cephonodes hylas eieren legt op gastplanten. Deze eieren zijn vaak bolvormig en variëren in kleur. Ze dienen als bescherming voor het zich ontwikkelende embryo en zijn meestal onbeweeglijk en niet-voedend.
Larve Bij het uitkomen komt de larve of rups cephonodes hylas tevoorschijn, gekenmerkt door een wormachtige vorm en een vraatzuchtige voedingsgewoonte. Het groeit snel, vervelt meerdere keren en toont verschillende kleur- en patroonveranderingen bij elke vervelling.
Pop Na een bepaalde grootte en rijpheid bereikt te hebben, vormt de larve cephonodes hylas een pop. De pupale fase is een periode van transformatie, waarbij het insect onbeweeglijk is en omhuld is in een beschermende cocon, en aanzienlijke interne veranderingen ondergaat.
Volwassen Uit de pop komend, wordt de volwassen cephonodes hylas gekenmerkt door volledig ontwikkelde vleugels en functionele voortplantingsorganen. Het lichaam is verhard, en de volwassene is mobiel met focus op paring en eitjes leggen. De kleur van de volwassene is ook levendig en onderscheidt zich van eerdere stadia.
Rectangle
Volwassen grootte van Cephonodes hylas
4.5 - 7 cm
Rectangle
Roofdieren van Cephonodes hylas larven
Vogels, knaagdieren, wespen, spinnen, bidsprinkhanen
Rectangle
Roofdieren van volwassen Cephonodes hylas
Vleermuizen, vogels, spinnen, bidsprinkhanen
Rectangle
Interessante feiten over Cephonodes hylas
De cephonodes hylas kan zweven als een kolibrie, een zeldzame eigenschap in zijn orde, luchtacrobatiek vertonend die meestal voorbehouden is aan vogels of bepaalde insecten.
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Cephonodes hylas
Klasse
Insecten
Icon allow
Classificatie
Vlinders
Icon allow
Tips voor het vinden van Cephonodes hylas
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Jeugd Habitat van Cephonodes hylas
Bossen en bosgebieden, landbouw- en gecultiveerde gebieden
Rectangle
Volwassen habitat van Cephonodes hylas
Bossen en bosgebieden, stedelijke en voorstedelijke gebieden, tropische regenwouden, landbouw- en gecultiveerde gebieden
Rectangle
Hoe kun je Cephonodes hylas aantrekken
Om volwassen cephonodes hylas te lokken, gebruik je zoete substanties zoals nektarrijke bloemen of kunstmatige suikeroplossingen. Rupsen van cephonodes hylas kunnen worden aangetrokken door hun specifieke gastplanten.
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Cephonodes hylas in verschillende levensfasen
De larven van cephonodes hylas zijn meestal te vinden op gardenia- en koffiebladeren waar ze zich voeden en zich ontwikkelen tot poppen. Om ze te zoeken, moet je de onderkant van de bladeren inspecteren waar ze mogelijk gecamoufleerd zijn. De poppen bevinden zich meestal in de grond onder de gastplanten; daarom moet je mogelijk voorzichtig door de bovenste laag van de grond zeven om ze te vinden. Volwassen cephonodes hylas geven de voorkeur aan nektarrijke bloemen en kunnen worden gespot terwijl ze bij schemering zweven. Om volwassenen te lokaliseren, kan het bezoeken van bloeiende tuinen of gebieden waar gastplanten groeien tijdens de schemering deze actieve insecten opleveren.
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Cephonodes hylas te observeren?
Voor volwassen cephonodes hylas zijn de schemering en nacht ideaal om ze te observeren omdat ze dan het meest actief zijn. Rupsen zijn te vinden tijdens daglicht wanneer ze zich voeden op gastplanten.
Rectangle
Wat is het beste weer om Cephonodes hylas te observeren?
Warme, heldere nachten zijn optimaal voor het observeren van volwassen cephonodes hylas, terwijl bewolkte dagen na regen ideaal kunnen zijn om rupsen te vinden, omdat ze actiever kunnen zijn in koelere, vochtige omstandigheden.
Rectangle
Hoe en waar vind je Cephonodes hylas in verschillende levensfasen?
Ei De eieren van cephonodes hylas zijn klein en kunnen worden gelegd op de onderkant van de bladeren van gastplanten. Inspecteer de bladeren zorgvuldig, vooral in de buurt van bloemknoppen of vruchten, waar ze de voorkeur geven om eieren te leggen om voedsel voor de uitkomende larven te garanderen.
Larve De rupsen van cephonodes hylas zijn te vinden op of nabij hun gastplanten. Zoek naar tekenen van voeding zoals aangevreten bladeren en frass (rupsuitwerpselen) om ze te lokaliseren. Ze zijn vaak prominenter na een regenbui wanneer de temperaturen koeler zijn.
Pop De poppen van cephonodes hylas kunnen begraven zijn in de grond of verborgen in spleten nabij de gastplant. Door voorzichtig rond de basis van gastplanten te graven of te kijken naar cocon-achtige structuren, kun je ze vinden.
Volwassen Volwassen cephonodes hylas worden aangetrokken door lichten 's nachts, waardoor lichtvallen effectief zijn. Overdag kunnen ze worden gezien terwijl ze zich voeden met nectar van bloemen, dus tuinen met bloeiende planten zijn goede zoekgebieden. Gebruik een zachte benadering om het schepsel niet te laten schrikken.
Zijn Cephonodes hylas schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Gunstige effecten van Cephonodes hylas
Ontdek de verborgen voordelen van insecten
Ontdek hoe insecten helpen als bestuivers, plaagdieren en biocontrolemiddelen. Van zaadverspreiding tot afbraak, ze spelen een essentiële rol in ons ecosysteem.
Download de app gratis
Bestuiver
Bestuiver
Type plant verkiezen
Asteraceae, fruitbomen
Aantrekkingskenmerk voor bestuivers
Kleur, Geur
Gedrag bij bestuiving reden
Eet Stuifmeel Of Nectar, Pollen Verzamelen Om Nakomelingen Te Voeden
Cephonodes hylas staat bekend om zijn interessante bestuivingsmethode. Het wordt aangetrokken door bloemen vanwege hun levendige kleuren en zoete geuren, zwevend als een kolibrie terwijl het zich voedt met pollen en nectar. Tijdens het voeden neemt cephonodes hylas per ongeluk pollen op en draagt het over naar andere bloemen, wat bijdraagt aan de voortplanting van planten.
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Cephonodes hylas
Aellopos titan
Aellopos titan

Aellopos titan is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1777 gepubliceerd door Pieter Cramer.

Lees meer
Arrow
Amplypterus panopus
Amplypterus panopus

Amplypterus panopus is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1779 gepubliceerd door Pieter Cramer.

Lees meer
Arrow
Elibia dolichus
Elibia dolichus

Elibia dolichus is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1847 gepubliceerd door John Obadiah Westwood.

Lees meer
Arrow
Enyo lugubris
Enyo lugubris

Enyo lugubris is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd, als Sphinx lugubris, in 1771 gepubliceerd door Carl Linnaeus.

Lees meer
Arrow
Lapara coniferarum
Lapara coniferarum

Lapara coniferarum is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De imago heeft een spanwijdte van 50 tot 57 millimeter. De voorvleugel is grijs met twee of drie zwarte streepjes midden op de vleugel. Verdere tekening is vaag. Langs de binnenrand vanaf de vleugelbasis tot halverwege de vleugel bevindt zich een bruine vlek. De achtervleugel is effen bruingrijs. De soort gebruikt soorten Pinus als waardplanten. De eitjes zijn doorgschijnend lichtgroen. Na 8 tot 10 dagen verschijnen de rupsen. De soort komt voor in het oostelijk deel van Noord-Amerika.

Lees meer
Arrow
Lapara bombycoides
Lapara bombycoides

Lapara bombycoides is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1856 gepubliceerd door Francis Walker.

Lees meer
Arrow
Pseudosphinx tetrio
Pseudosphinx tetrio

Pseudosphinx tetrio is een vlinder uit de familie pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1771 gepubliceerd door Carl Linnaeus.

Lees meer
Arrow
Cerberonoton rubescens
Cerberonoton rubescens

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow