Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Gunstige effecten
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten
Cordulegaster bilineata

Cordulegaster bilineata

Cordulegaster bilineata

Een soort van Cordulegaster

Cordulegaster bilineata is een libellensoort uit de familie van de bronlibellen (Cordulegastridae), onderorde echte libellen (Anisoptera). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1983 door Carle.

Algemene informatie over Cordulegaster bilineata
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Cordulegaster bilineata
Kleuren
Bruin
Groen
Geel
Volwassen voedselbronnen
Vliegende insecten, muggen, vliegen, motten, eendagsvliegen
Larven voedselbronnen
Aquatische ongewervelden, kikkervisjes, kleine vissen, andere insectenlarven, wormen
Bijten/steken
Niet gemeld
Allergie-veroorzakend
Niet gemeld
Bestuiver
Niet gemeld
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
Fytofaag
Niet gemeld
Roofzuchtig
De Cordulegaster bilineata voedt gewoonlijk op andere geleedpotigen en heeft geen directe impact op planten.
Bijtend dier of huisdier
Niet gemeld
Soort Monddelen
Kauwende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Levenscyclus van Cordulegaster bilineata
Ei Het ei van de cordulegaster bilineata wordt meestal gelegd in of nabij aquatische omgevingen. Het is klein en initieel dezelfde kleur als zijn omgeving om gecamoufleerd te blijven voor roofdieren.
Naïade De cordulegaster bilineata-nimf komt uit het ei, lijkend op een miniatuur, vleugelloze volwassene. Deze aquatische fase ondergaat meerdere vervellingen, wordt groter en ontwikkelt externe vleugelspruiten.
Volwassen Uit de laatste nimffase komt de volwassen cordulegaster bilineata met volledig gevormde vleugels en een slank, langwerpig lichaam. Het vertoont levendige kleuren en is terrestrisch, met focus op paren en voeden.
Rectangle
Roofdieren van volwassen Cordulegaster bilineata
Vogels, spinnen, kikkers, wespen, bidsprinkhanen
Rectangle
Interessante feiten over Cordulegaster bilineata
Cordulegaster bilineata kan zijn prooi tijdens de vlucht vangen met uiterste precisie dankzij zijn sterk gespecialiseerde samengestelde ogen.
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Cordulegaster bilineata
Klasse
Insecten
Icon allow
Classificatie
Libellen
Icon allow
Tips voor het vinden van Cordulegaster bilineata
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Jeugd Habitat van Cordulegaster bilineata
Zoetwaterhabitats
Rectangle
Volwassen habitat van Cordulegaster bilineata
Bossen en Bosgebieden, Zoetwaterhabitats
Rectangle
Hoe kun je Cordulegaster bilineata aantrekken
Aangezien cordulegaster bilineata in alle stadia roofzuchtig zijn, wordt voedsel meestal niet als lokaas gebruikt. In plaats daarvan kan men hun natuurlijke jachtgedrag observeren om ze te lokaliseren.
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Cordulegaster bilineata in verschillende levensfasen
Eieren van cordulegaster bilineata worden gelegd binnen modderige oevers van langzaam stromende beken, waar de nimfen dan uitkomen en in het sediment graven. Nimfen verblijven voornamelijk in beken met slibbodems, vaak onder stenen, waar ze zich voeden met aquatische ongewervelden. Het zoeken naar nimfen vereist het voorzichtig zeven van beeksedimenten of het omkeren van stenen binnen zulke habitats. Bij volwassenheid kruipen de nimfen op het land om te metamorfoseren. Volwassen cordulegaster bilineata zijn luchtig en vaak te vinden in bossen, velden en wetlands nabij waterbronnen. Om volwassen dieren te vinden, moet men deze gebieden verkennen, vooral op warme dagen wanneer ze het meest actief zijn, vaak vliegend of rustend op vegetatie.
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Cordulegaster bilineata te observeren?
De beste tijd om volwassen cordulegaster bilineata te vinden is meestal op warme, zonnige dagen, vaak in de buurt van waterlichamen waar ze jagen en zich voortplanten. Nimfen kunnen op elk moment worden gezocht in de waterlichamen waar ze leven.
Zijn Cordulegaster bilineata schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Gunstige effecten van Cordulegaster bilineata
Ontdek de verborgen voordelen van insecten
Ontdek hoe insecten helpen als bestuivers, plaagdieren en biocontrolemiddelen. Van zaadverspreiding tot afbraak, ze spelen een essentiële rol in ons ecosysteem.
Download de app gratis
Roofdieren van ongedierte
Roofdieren van ongedierte
Stadium
Volwassenen, Naiaden
Doel
Zichzelf voeden
Cordulegaster bilineata grijpt zijn prooi met zijn sterk aangepaste monddelen tijdens een snelle en wendbare vlucht. In de aquatische nimf- en nimfenstadia, besluipt het of jaagt het actief op prooien met scherpe kaken. Het eet voornamelijk om energie te behouden, maar kan soms ook jagen voor paargedrag.
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Cordulegaster bilineata
Anotogaster sieboldii
Anotogaster sieboldii

De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1854 door Selys.

Lees meer
Arrow
Cordulegaster obliqua
Cordulegaster obliqua

De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2007, de trend van de populatie is volgens de IUCN stabiel.

Lees meer
Arrow
Cordulegaster diastatops
Cordulegaster diastatops

De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1854 door Selys.

Lees meer
Arrow
Cordulegaster dorsalis
Cordulegaster dorsalis

De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1858 door Hagen in Selys.

Lees meer
Arrow
Zuidelijke bronlibel
Zuidelijke bronlibel

In Nederland komt de zuidelijke bronlibel niet voor, in België komt hij zeer zeldzaam voor in de Ardennen.

Lees meer
Arrow
Gewone bronlibel
Gewone bronlibel

De gewone bronlibel is de grootste libel van Nederland, nog iets groter dan de grote keizerlibel (Anax imperator). Vrouwtjes zijn gemiddeld groter dan de mannetjes. Het achterlijf is zwart, met op de meeste segmenten twee gepaarde gele vlekjes midden op het segment en twee gepaarde kleine gele streepjes bij de achterrand van het segment. Het borststuk is zwart met gele strepen en de ogen zijn groen. Kenmerkend voor de familie van de bronlibellen is dat de ogen elkaar boven op de kop slechts in één punt raken. Mannetjes hebben een duidelijke knotsvormige verbreding van het achterlijf, ter hoogte van de segmenten 7–9. Vrouwtjes hebben een lange legschede, die duidelijk voorbij het uiteinde van het achterlijf steekt. De lichaamslengte van volwassen dieren ligt tussen 74 en 85 millimeter. De larve is ook groot tot zeer groot (35–47 mm lang), met als karakteristiek kenmerk de diepe en onregelmatige tanden op de labiale palp.

Lees meer
Arrow
Cordulegaster maculata
Cordulegaster maculata

De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1854 door Selys.

Lees meer
Arrow
Blauwoogbronlibel
Blauwoogbronlibel

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow