Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Gunstige effecten
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten
Hemerobius lutescens

Hemerobius lutescens

Hemerobius lutescens

Een soort van Hemerobius

Hemerobius lutescens is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Fabricius in 1793.

Algemene informatie over Hemerobius lutescens
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Hemerobius lutescens
Kleuren
Bruin
Geel
Wit
Volwassen voedselbronnen
Nectar, honingdauw, stuifmeel, kleine insecten, bladluis afscheidingen
Larven voedselbronnen
Bladluis, mijten, trips, wittevlieg, rupsen
Niet giftig
Niet gemeld
Borend insect
Niet gemeld
Bestuiver
Niet gemeld
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
Fytofaag
Niet gemeld
Roofzuchtig
Niet gemeld
Bijtend dier of huisdier
Niet gemeld
Soort Monddelen
Kauwende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Levenscyclus van Hemerobius lutescens
Ei De eifase van hemerobius lutescens is het begin van de levenscyclus, waar de kleine, vaak ovaalvormige eieren in groepen worden gelegd. Ze worden meestal op verborgen of beschermde locaties gelegd en zullen van kleur verschillen afhankelijk van de soort.
Larve Tijdens de larvale fase lijkt hemerobius lutescens op een klein wormachtig wezen en groeit aanzienlijk in omvang en vervelt meerdere keren. Roofzuchtig van aard vertonen de larven verschillende kleuren en patronen die helpen bij camouflage of het afschrikken van roofdieren.
Pop In de popfase ondergaat hemerobius lutescens een transformatie binnen een cocon of pop. Onbeweeglijkheid kenmerkt deze periode, terwijl interne herorganisatie plaatsvindt. De pop kan opgaan in de omgeving, waardoor het risico van predatie wordt verminderd.
Volwassen Na het uitkomen van de pop wordt de ontwikkeling van de volwassen hemerobius lutescens gemarkeerd door het bezit van vleugels en functionele voortplantingsorganen. Het lichaam is volledig gevormd en verhard, en de volwassene is mobiel en richt zich op voortplanting.
Rectangle
Roofdieren van Hemerobius lutescens larven
Vogels, knaagdieren, grotere geleedpotigen
Rectangle
Roofdieren van volwassen Hemerobius lutescens
Vogels, vleermuizen, knaagdieren, spinnen, grotere insecten
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Hemerobius lutescens
Tips voor het vinden van Hemerobius lutescens
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Volwassen habitat van Hemerobius lutescens
Bossen en Houtlandschappen, Graslanden en Prairies, Stedelijke en Suburbane Gebieden, Agrarische en Bewerkte Gebieden
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Hemerobius lutescens in verschillende levensfasen
De larven van hemerobius lutescens worden meestal gevonden aan de onderkant van bladeren waar ze jagen op andere insecten, vooral bladluizen. Je zult zorgvuldig de bladeren van verschillende planten moeten inspecteren om ze te vinden. De volwassenen zijn meer verspreid, vaak te zien in de buurt van vegetatie, nachtverlichting of rustend op boomstammen. Om ze te vinden, kan verkennen bij het vallen van de avond wanneer ze het meest actief zijn vruchtbaar zijn, planten scannen of lichtvallen gebruiken. Puppen zijn verborgen opgeborgen, zoals onder schors of in bladafval, dus methodisch zoeken in deze gebieden is cruciaal om ze te vinden.
Zijn Hemerobius lutescens schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Gunstige effecten van Hemerobius lutescens
Ontdek de verborgen voordelen van insecten
Ontdek hoe insecten helpen als bestuivers, plaagdieren en biocontrolemiddelen. Van zaadverspreiding tot afbraak, ze spelen een essentiële rol in ons ecosysteem.
Download de app gratis
Roofdieren van ongedierte
Roofdieren van ongedierte
Doel
Zichzelf voeden
Diëten
Bladluizen
De larven van hemerobius lutescens, ook bekend als bladluisleeuwen, zijn vraatzuchtige roofdieren van zachte plaaginsecten, vooral bladluizen. Met hun sikkelvormige kaken spiezen ze hun prooi op, injecteren enzymen om het extern te verteren en zuigen dan de voedzame inhoud op. Deze insecten spelen een sleutelrol in het in toom houden van plaagpopulaties, een weinig erkend maar vitaal aspect van het handhaven van ecologisch evenwicht.
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Hemerobius lutescens
Drepanacra binocula
Drepanacra binocula

Drepanacra binocula is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Edward Newman in 1838.

Lees meer
Arrow
Wesmaelius subnebulosus
Wesmaelius subnebulosus

Binnen het ecosysteem speelt wesmaelius subnebulosus een integrale rol als een natuurlijke plaagbestrijder. Tijdens zijn larvale fase jaagt het vraatzuchtig op luizen, waardoor de populatie van deze plantenetende insecten wordt verminderd. Naarmate het volwassen wordt, komen zijn delicate, kanten vleugels en nachtelijke gewoonten naar voren, waardoor het blijft bijdragen aan flora terwijl het behendig door de schemering navigeert, op jacht naar een dieet bestaande uit kleinere luchtpre.

Lees meer
Arrow
Micromus variegatus
Micromus variegatus

Micromus variegatus is een insect uit de familie van de bruine gaasvliegen (Hemerobiidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort. De soort komt voor in een groot deel van het Palearctisch gebied. De soort is in 1988 ook voor het eerst aangetroffen in Canada en werd elders in Canada in 2009 opnieuw aangetroffen. Het betreft vermoedelijk adventieven. Micromus variegatus is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Fabricius in 1793.

Lees meer
Arrow
Micromus tasmaniae
Micromus tasmaniae

Micromus tasmaniae is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Walker in 1860.

Lees meer
Arrow
Micromus subanticus
Micromus subanticus

Micromus subanticus is een insect uit de familie van de bruine gaasvliegen (Hemerobiidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort. Micromus subanticus is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Walker in 1853.

Lees meer
Arrow
Micromus paganus
Micromus paganus

Micromus paganus is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Linnaeus in 1767.

Lees meer
Arrow
Micromus angulatus
Micromus angulatus

Micromus angulatus is een insect uit de familie van de bruine gaasvliegen (Hemerobiidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort. Micromus angulatus is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Stephens in 1836.

Lees meer
Arrow
Micromus posticus
Micromus posticus

Micromus posticus is een insect uit de familie van de bruine gaasvliegen (Hemerobiidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort. Micromus posticus is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Walker in 1853.

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow