Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten

Nyctycia endoi

Nyctycia endoi

Een soort van Nyctycia

Algemene informatie over Nyctycia endoi
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Nyctycia endoi
Kleuren
Bruin
Zwart
Groen
Grijs
Volwassen voedselbronnen
Bloemnectar, vruchtensap, boomsap, honingdauw, water met mineralen
Larven voedselbronnen
Bladeren van specifieke waardplanten, plantenscheuten, verschillende bladeren van gecultiveerde en wilde planten, kruidachtige vegetatie, boombladeren
Bijten/steken
Niet gemeld
Allergie-veroorzakend
Niet gemeld
Defensieve aanval
Niet gemeld
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
Fytofaag
Niet gemeld
Roofzuchtig
Niet gemeld
Bijtend dier of huisdier
Niet gemeld
Soort Monddelen
Zuigende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Levenscyclus van Nyctycia endoi
Ei De eieren van nyctycia endoi worden vaak gelegd op waardplanten en zijn over het algemeen klein, bolvormig of ovaal. Hun kleur kan variëren, maar ze passen meestal bij de plant om zich te beschermen tegen roofdieren.
Larve Als larven komen nyctycia endoi uit hun eieren en lijken op rupsen, ontworpen om te eten en te groeien. Ze vertonen verschillende larvale stadia, waarbij ze vervellen en in grootte toenemen met elk stadium. In het begin kunnen ze gecamoufleerd zijn, maar latere stadia kunnen onderscheidende markeringen hebben.
Pop Als ze veranderen in poppen, omhullen nyctycia endoi zichzelf in cocons of chrysaliden. Deze onbeweeglijke fase kenmerkt zich door een radicale transformatie, waarbij weefsels worden geherstructureerd. De pop kan cryptische kleuring vertonen of opgaan in de omgeving ter bescherming.
Volwassen Na uit de pop te zijn gekomen, wordt de ontwikkeling van de volwassen nyctycia endoi gemarkeerd door de aanwezigheid van vleugels en functionele voortplantingsorganen. Het lichaam is volledig gevormd en verhard, en de volwassene is mobiel, gericht op voortplanting.
Rectangle
Roofdieren van volwassen Nyctycia endoi
Vleermuizen, vogels, spinnen, reptielen, insecten, zoogdieren
Rectangle
Interessante feiten over Nyctycia endoi
Nyctycia endoi kan vleermuispredatie detecteren en afweren door ultrasonische gehoorvermogens, een opmerkelijke nachtelijke overlevingsaanpassing.
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Nyctycia endoi
Klasse
Insecten
Icon allow
Classificatie
Vlinders
Icon allow
Familie
Uilen
Icon allow
Tips voor het vinden van Nyctycia endoi
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Jeugd Habitat van Nyctycia endoi
Bossen en Houtwallen, Rottend en Vergaan Materiaal
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Nyctycia endoi in verschillende levensfasen
De eieren van nyctycia endoi worden meestal gevonden op de onderkant van bladeren van hun waardplanten, vaak op beschutte plekken om roofdieren en ruwe omgevingsomstandigheden te vermijden. Naarmate ze uitkomen tot larven, kunnen ze worden gezien op bladeren en stengels waar ze voornamelijk 's nachts eten, omdat ze voornamelijk nachtdieren zijn. Het zoeken naar deze rupsen vereist dat men de waardplanten nauwkeurig inspecteert na zonsondergang. Poppen worden vaak verborgen in de grond of bladafval in de buurt van de waardplanten gevonden, dus het is nodig om voorzichtig door deze materialen te zeven om ze te vinden. Ten slotte worden volwassen nyctycia endoi meestal gevonden in de buurt van bronnen van nectar of ander voedsel, zoals bloeiende planten, en zijn ze het meest actief tijdens de avond en nacht, wat de beste tijd is om ze waar te nemen of naar ze te zoeken.
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Nyctycia endoi te observeren?
De geschikte tijd om nyctycia endoi over het algemeen te vinden is bij schemering of 's nachts voor de volwassenen, aangezien veel motten nachtdieren zijn. Voor de larven kunnen dagwaarnemingen vruchtbaarder zijn, vooral wanneer waardplanten actief en toegankelijk zijn.
Rectangle
Wat is het beste weer om Nyctycia endoi te observeren?
Voor volwassen nyctycia endoi vallen optimale omstandigheden meestal samen met warme, vochtige nachten zonder sterke wind of zware regenval. Larven zijn misschien gemakkelijker te vinden onder vergelijkbare warme en vochtige omstandigheden, maar overdag.
Rectangle
Hoe en waar vind je Nyctycia endoi in verschillende levensfasen?
Ei De eieren van nyctycia endoi worden meestal gelegd op waardplanten en kunnen worden opgemerkt door de bladeren te onderzoeken, vooral aan de onderkant, op kleine, bolvormige of ovale afzettingen.
Larve Rupsen van nyctycia endoi kunnen worden gevonden door te zoeken naar schade aan waardplanten, zoals afgekauwde bladeren, en vervolgens het gebied nauwkeurig te inspecteren op rupsen die opgaan in het bladerdek.
Pop Poppen van nyctycia endoi kunnen worden gevonden in de grond onder de waardplant of op een verborgen locatie in de buurt, zoals onder losse schors of bladafval. Voorzichtig graven en voorzichtig onderzoeken van deze gebieden kan ze aan het licht brengen.
Volwassen Volwassen nyctycia endoi kunnen worden gelokt en waargenomen door 's nachts een lichtval op te zetten of aas te plaatsen op een plek waar bekend is dat volwassen nyctycia endoi eten of paren. Waarnemingen bij waardplanten met zoetgeurende bloemen kunnen ook volwassenen aantrekken.
Zijn Nyctycia endoi schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Nyctycia endoi
Egybolis vaillantina
Egybolis vaillantina

De imago heeft een spanwijdte van rond de 60 mm. De voorvleugel is zwart met enkele oranje vlekken, de achtervleugel is effen zwart. De antennes en delen van kop en poten zijn opvallend oranje.

Lees meer
Arrow
Euplexidia angusta
Euplexidia angusta

Euplexidia angusta is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1987 door Yoshimoto.

Lees meer
Arrow
Euplexidia pallidivirens
Euplexidia pallidivirens

Euplexidia pallidivirens is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1987 door Yoshimoto.

Lees meer
Arrow
Euplexidia exotica
Euplexidia exotica

Euplexidia exotica is een meester in camouflage, die zich verbergt tussen het bosgrond met een ingewikkeld patroon dat naadloos overgaat in de bladeren. Tijdens de larvale fase eet het een verscheidenheid aan planten, terwijl volwassenen afzien van eten en zich volledig wijden aan voortplanting. Mannetjes versieren vrouwtjes met een uitgebreid ritueel dat gepaard gaat met delicate vleugeltrillingen, waardoor de voortzetting van hun mysterieuze bloedlijn binnen hun ecosysteem wordt verzekerd.

Lees meer
Arrow
Caenurgina erechtea
Caenurgina erechtea

Caenurgina erechtea is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1782 door Cramer.

Lees meer
Arrow
Caenurgina crassiuscula
Caenurgina crassiuscula

Caenurgina crassiuscula is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1809 door Haworth.

Lees meer
Arrow
Aon noctuiformis
Aon noctuiformis

Aon noctuiformis is een vlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1892 door Neumoegen.

Lees meer
Arrow
Catabena lineolata
Catabena lineolata

Catabena lineolata is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1865 door Walker.

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow