Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Gunstige effecten
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten
Blauwe breedscheenjuffer

Blauwe breedscheenjuffer

Platycnemis pennipes

Een soort van Platycnemis

De blauwe breedscheenjuffer (Platycnemis pennipes) is een juffer van de familie van de Breedscheenjuffers, de enige van die familie die in België en Nederland voorkomt. De blauwe breedscheenjuffer is vrij gemakkelijk te herkennen aan de bouw van haar poten, met opvallende verdikte tibia of schenen. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1771 als Libella pennipes gepubliceerd door Peter Simon Pallas.

Algemene informatie over Blauwe breedscheenjuffer
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Blauwe breedscheenjuffer
Kleuren
Zwart
Geel
Blauw
Habitat
De blauwe breedscheenjuffer is wat het voortplantingsbiotoop betreft niet erg veeleisend. Ze is tevreden met licht stromend of stilstaand water, zoals beken, rivieren, kanalen en afgravingen, met veel oever- maar vooral waterplanten zoals de Waterlelie waarop de eieren gelegd worden.
Volwassen voedselbronnen
Muggen, vliegen, motten, vlinders, andere kleine insecten
Larven voedselbronnen
Waterlarven, kleine vissen, kikkervisjes, kleine ongewervelden, ander zoöplankton
Bijten/steken
Niet gemeld
Allergie-veroorzakend
Niet gemeld
Defensieve aanval
Niet gemeld
Giftig
Niet gemeld
Niet giftig
De Blauwe breedscheenjuffer is niet giftig en vormt meestal geen gevaar voor de gezondheid van de mens. Je hoeft je niet onnodig zorgen te maken.
Borend insect
Niet gemeld
Bestuiver
Niet gemeld
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
Fytofaag
Niet gemeld
Roofzuchtig
De Blauwe breedscheenjuffer voedt gewoonlijk op andere geleedpotigen en heeft geen directe impact op planten.
Bijtend dier of huisdier
Ja
Soort Monddelen
Kauwende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Soortstatus van Blauwe breedscheenjuffer
De blauwe breedscheenjuffer is nog vrij algemeen en wordt gekenmerkt op de Belgische Rode Lijst (libellen) als ‘niet bedreigd’. Ze wordt niet vermeld op de Nederlandse Rode Lijst (libellen). De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2007.
Rectangle
Verspreidingsgebied van Blauwe breedscheenjuffer
De soort komt voor in Midden- en Zuid-Europa tot in Midden-Azië. In België is ze algemeen, in Nederland op de hoge zandgronden en in Zuid-Limburg. Vermijdt kustgebieden.
Rectangle
Levenscyclus van Blauwe breedscheenjuffer
Ei Gelegd in of nabij water, vertonen de eieren van blauwe breedscheenjuffer vaak ei-mimicry en gaan ze op in waterplanten. Geleidelijke groei vindt plaats binnen het ei, waarbij de basisstructuur van de toekomstige nimf begint te vormen.
Naïade Het aquatische naiadstadium van blauwe breedscheenjuffer kenmerkt zich door geleidelijke grootte toename en de ontwikkeling van vleugelknobbels. Naiads doorlopen verschillende stadia, waarbij ze elke keer vervellen, met meer uitgesproken vleugelgroei en verbeterde roofzuchtige vaardigheden.
Subimago Latere stadia tonen een nauwe gelijkenis met volwassenen met grotere vleugelknobbels en een meer gedefinieerde lichaamstructuur, hoewel de vleugels nog niet volledig ontwikkeld zijn en de voortplanting structuren onvolgroeid zijn.
Volwassen Na de laatste vervelling, vertoont de volwassen blauwe breedscheenjuffer volledig ontwikkelde vleugels en functionele voortplantingsorganen, en maakt een overgang naar een luchtige levensstijl. Lichaamskleuren worden levendig, wat seksuele volwassenheid en gereedheid voor voortplanting signaleert.
Rectangle
Roofdieren van Blauwe breedscheenjuffer larven
Waterkevers, vissen, wantsen, kikkervisjes, andere libellenlarven
Rectangle
Roofdieren van volwassen Blauwe breedscheenjuffer
Vogels, spinnen, kikkers, wespen, andere libellen
Rectangle
Interessante feiten over Blauwe breedscheenjuffer
Blauwe breedscheenjuffer kan hun lichaamstemperatuur reguleren door de hoek van hun achterlijf te veranderen, een gedrag dat bekend staat als obeliskhouding.
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Blauwe breedscheenjuffer
Tips voor het vinden van Blauwe breedscheenjuffer
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Jeugd Habitat van Blauwe breedscheenjuffer
Zoetwaterhabitats
Rectangle
Volwassen habitat van Blauwe breedscheenjuffer
Zoetwaterhabitats, bossen en wouden, graslanden en prairies, landbouw- en gecultiveerde gebieden
Rectangle
Hoe kun je Blauwe breedscheenjuffer aantrekken
Volwassen blauwe breedscheenjuffer kunnen worden aangetrokken met behulp van lokmiddelen of imitaties die lijken op potentiële partners, terwijl het aquatische larvale stadium gelokt kan worden met waterplanten of organisch afval waarin ze kunnen schuilen of op kleine waterprooien kunnen jagen.
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Blauwe breedscheenjuffer in verschillende levensfasen
De eieren van blauwe breedscheenjuffer worden meestal gelegd in of nabij zoetwaterlichamen, zoals vijvers en langzaam stromende beken, waar vegetatie overvloedig is. Naiads, ook wel nimfen genoemd, bewonen onderwatervlaktes, waarbij ze zich vastklampen aan ondergedompelde planten of zich verbergen tussen afval op de bodem. Na het voltooien van hun aquatische naiadstadium, zijn volwassen blauwe breedscheenjuffer te vinden nabij dezelfde waterbronnen, vaak rustend op vegetatie of het gebied patrouilleren op zoek naar partners en prooi. Om deze verschillende stadia te vinden, zoekt men rond schone waterlichamen naar eieren, inspecteer onderwatervegetatie en afval voor naiads, en observeer nabijgelegen planten en luchtruim voor volwassen exemplaren.
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Blauwe breedscheenjuffer te observeren?
De beste tijd om volwassen blauwe breedscheenjuffer te observeren is gedurende warme en zonnige dagen, bij voorkeur laat in de ochtend tot de middag wanneer ze het meest actief zijn. De naiadstadia worden minder beïnvloed door het tijdstip van de dag en kunnen altijd in hun waterhabitats worden opgezocht.
Rectangle
Wat is het beste weer om Blauwe breedscheenjuffer te observeren?
Heldere, rustige en bij voorkeur warme weersomstandigheden zijn ideaal om volwassen blauwe breedscheenjuffer te vinden. Regenachtige of winderige omstandigheden zijn minder geschikt omdat volwassen blauwe breedscheenjuffer minder actief zijn en mogelijk beschutting zoeken. Naiadstadia kunnen ongeacht de weersomstandigheden in wateromgevingen worden gevonden.
Rectangle
Hoe en waar vind je Blauwe breedscheenjuffer in verschillende levensfasen?
Ei Eieren van blauwe breedscheenjuffer worden gelegd in water of op waterplanten. Om ze te vinden, inspecteer de stengels en bladeren van waterplanten in schone beken of vijvers.
Naïade Naiads van blauwe breedscheenjuffer zijn aquatisch en kunnen worden gevonden door voorzichtig door vijvervegetatie en afval te zeven of door met een fijnmazig net door het water nabij de oevers van een beek te scheppen.
Volwassen Tijdens de opkomst kan blauwe breedscheenjuffer worden gevonden in de overgang tussen hun aquatische habitat en het terrestrische milieu, meestal zich vastklampend aan vegetatie nabij waterlichamen terwijl ze vervellen naar hun volwassen vorm.
Volwassen blauwe breedscheenjuffer worden vaak gezien vliegend in de buurt van of rustend op vegetatie rond waterlichamen. Om ze te vinden, is zorgvuldige observatie en langzaam bewegen vereist om ze niet af te schrikken, aangezien ze zich kunnen opwarmen op bladeren of op jacht zijn naar prooi.
Zijn Blauwe breedscheenjuffer schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Gunstige effecten van Blauwe breedscheenjuffer
Ontdek de verborgen voordelen van insecten
Ontdek hoe insecten helpen als bestuivers, plaagdieren en biocontrolemiddelen. Van zaadverspreiding tot afbraak, ze spelen een essentiële rol in ons ecosysteem.
Download de app gratis
Roofdieren van ongedierte
Roofdieren van ongedierte
Stadium
Volwassenen, Naiaden
Doel
Zichzelf voeden
Diëten
Muggen, vliegen, kleine motten
De blauwe breedscheenjuffer hanteert een hinderlaagstrategie, in afwachting tot een geschikt prooi binnen bereik komt en dan toeslaat met opmerkelijke behendigheid en precisie. Met hun gekartelde kaken grijpen ze hun prooi en maken ze deze onschadelijk. De aquatische naiad is net zo effectief als roofdier, leidt een verborgen leven onder water terwijl ze op kleine waterinsecten jagen. Een ander opmerkelijk aspect van blauwe breedscheenjuffer is hun ongelooflijke gezichtsvermogen, waarmee ze de kleinste bewegingen kunnen detecteren, essentieel voor hun roofzuchtige levensstijl.
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Blauwe breedscheenjuffer
Copera marginipes
Copera marginipes

Met een levenscyclus die zowel aquatische nimfen als behendige volwassenen omvat, begint copera marginipes zijn leven onder water waar het een vraatzuchtige jager is van andere waterorganismen. Bij volwassenheid vertoont het een opmerkelijke transformatie, waarbij het tevoorschijn komt met langwerpige, iriserende vleugels die het in staat stellen om sierlijk over wateroppervlaktes te dartelen terwijl het de jacht in de lucht op kleinere vliegende insecten voortzet.

Lees meer
Arrow
Copera vittata
Copera vittata

Met een patroon van contrasterende strepen langs zijn buik is copera vittata voorzien van een duidelijk roosterachtig uiterlijk. In het larvale stadium is deze soort aquatisch en consumeert voornamelijk een dieet van kleinere waterorganismen, overgaand naar een luchtpredator van vliegende insecten bij volwassenheid. Met behendige bewegingen in de lucht staan volwassenen bekend om hun behendige jachttechnieken, waarbij ze prooien met precisie vangen.

Lees meer
Arrow
Copera annulata
Copera annulata

Copera annulata is een libellensoort uit de familie van de Breedscheenjuffers (Platycnemididae), onderorde juffers (Zygoptera). De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2007, de trend van de populatie is volgens de IUCN stabiel. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1863 door Selys.

Lees meer
Arrow
Coeliccia cyanomelas
Coeliccia cyanomelas

De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1912 door Ris.

Lees meer
Arrow
Oranje breedscheenjuffer
Oranje breedscheenjuffer

De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2009, de trend van de populatie is volgens de IUCN stabiel. De oranje breedscheenjuffer komt voor in Spanje, Portugal en Frankrijk.

Lees meer
Arrow
Platycnemis phyllopoda
Platycnemis phyllopoda

Gekenmerkt door zijn brede, plantachtige achterste tibia, staat platycnemis phyllopoda bekend als een aparte soort vanwege zijn opmerkelijke behendigheid in de lucht. In het waterrijke milieu vertonen de adulte stadia roofzuchtig gedrag, bekwaam in het vangen van prooien in de lucht met ongeëvenaarde precisie. Hun levenscyclus omvat een aquatische nimfstadium waarin ze even vraatzuchtig zijn, hun jachtvaardigheden aanscherpen op verschillende aquatische ongewervelden. De levendige tekening langs hun lichaam dient niet alleen als versiering, maar speelt ook een rol in de communicatie tijdens het paren, waardoor de complexiteit van hun gedrags-ecologie tot uitdrukking komt.

Lees meer
Arrow
Witte breedscheenjuffer
Witte breedscheenjuffer

Versierd met een paar opvallend verbrede tibiae, fladdert witte breedscheenjuffer met een gratie die haar roofzuchtige aard verhult. Dit behendige wezen is gehuld in een subtiele tint die glinstert boven waterlichamen, waar de larven een opmerkelijke transformatie ondergaan die wordt gekenmerkt door hun vraatzucht naar kleinere aquatische organismen. Als volwassen insect vertoont het opmerkelijke jachtkunsten, waarbij het prooi in de vlucht grijpt met formidabele precisie.

Lees meer
Arrow
Allocnemis leucosticta
Allocnemis leucosticta

De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2008, de trend van de populatie is volgens de IUCN stabiel.

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow