Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten

Pyrausta tithonialis

Pyrausta tithonialis

Een soort van Pyrausta

Pyrausta tithonialis is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door Zeller.

Algemene informatie over Pyrausta tithonialis
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Pyrausta tithonialis
Kleuren
Geel
Roze
Volwassen voedselbronnen
Nectar van bloemen, honingdauw, sapafscheidingen, vruchtensappen, water met opgeloste suikers
Giftig
Niet gemeld
Niet giftig
Niet gemeld
Borend insect
Niet gemeld
Bestuiver
Niet gemeld
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
Fytofaag
Niet gemeld
Roofzuchtig
Niet gemeld
Bijtend dier of huisdier
Niet gemeld
Soort Monddelen
Zuigende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Levenscyclus van Pyrausta tithonialis
Ei De initiële fase wordt gemarkeerd door de aanwezigheid van het pyrausta tithonialis-ei, meestal gelegd op waardplanten. De eieren zijn klein, rond en ondergaan incubatie voordat ze uitkomen tot larven.
Larve Deze fase toont de rupsvorm van pyrausta tithonialis, gekenmerkt door vraatzuchtig eten om snelle groei te bevorderen. De larve is langwerpig met duidelijke strepen of kleuren, en vervelt meerdere keren.
Pop De pyrausta tithonialis gaat een statische fase in, omhuld door een pop of cocon. Hier ondergaat het een transformatie, waarbij zijn lichaamsstructuur aanzienlijk wordt geherstructureerd. Grootte en kleur zijn variabel.
Volwassen Na het uitkomen van de pop ontwikkelt de volwassen pyrausta tithonialis vleugels en voortplantingsorganen. Het lichaam is volledig gevormd en verhard. Volwassenen zijn mobiel en richten zich op het aantrekken van partners en voortplanting.
Rectangle
Roofdieren van Pyrausta tithonialis larven
Vogels, knaagdieren, parasitaire wespen, spinnen, mierlarven
Rectangle
Roofdieren van volwassen Pyrausta tithonialis
Vleermuizen, vogels, spinnen, roofzuchtige insecten
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Pyrausta tithonialis
Klasse
Insecten
Icon allow
Classificatie
Vlinders
Icon allow
Familie
Crambidae
Icon allow
Tips voor het vinden van Pyrausta tithonialis
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Hoe kun je Pyrausta tithonialis aantrekken
Volwassen pyrausta tithonialis kunnen worden aangetrokken tot lichtbronnen 's nachts of tot bepaald aas dat de geur van gistend fruit of nectar nabootst.
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Pyrausta tithonialis in verschillende levensfasen
De larven van pyrausta tithonialis wonen doorgaans op en consumeren de bladeren van hun specifieke waardplanten, die vaak te vinden zijn in tuinen, velden of gebieden waar deze planten groeien. Voor verpopping neigen ze naar verborgen plekken dicht bij de grond, zoals onder plantenresten of in de grond. De volwassenen, zijnde gevleugelde motten, worden meestal 's nachts rond lichtbronnen gezien of rustend op vegetatie overdag. Om de verschillende stadia te zoeken, zou men plantenbladeren afzoeken op zoek naar larven, grondlitter of terrein doorzeven op zoek naar poppen, en lichtvallen gebruiken of vegetatie verkennen op zoek naar volwassenen.
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Pyrausta tithonialis te observeren?
De geschikte tijd om pyrausta tithonialis te vinden varieert met zijn levensstadia. Volwassenen zijn meestal actief bij schemering of 's nachts, terwijl de rupsen overdag te vinden zijn, verscholen onder bladeren van waardplanten.
Rectangle
Wat is het beste weer om Pyrausta tithonialis te observeren?
De beste weersomstandigheden om pyrausta tithonialis te vinden zouden warme en droge dagen zijn, aangezien overdreven hete, koude of natte omstandigheden minder geschikt zijn voor zijn activiteit.
Rectangle
Hoe en waar vind je Pyrausta tithonialis in verschillende levensfasen?
Ei De eieren van pyrausta tithonialis worden waarschijnlijk gevonden aan de onderkant van bladeren van de waardplant. Inspecteer voorzichtig bladeren op kleine clusters van eieren.
Larve De rupsen van pyrausta tithonialis worden gevonden op of in de buurt van hun voedselplanten. Zoek naar vraatschade aan bladeren, en je vindt mogelijk de rupsen in de buurt.
Pop De poppen van pyrausta tithonialis kunnen in een cocon aan planten of resten dicht bij de grond worden gevonden. Zoek tussen bladafval of onder objecten dicht bij de waardplanten.
Volwassen Volwassen pyrausta tithonialis kunnen worden gevonden door 's nachts lichtvallen op te zetten of door ze te zoeken rustend op vegetatie overdag. Het gebruik van aas van rottend fruit of zoete mengsels kan ze ook lokken.
Zijn Pyrausta tithonialis schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Pyrausta tithonialis
Crambus albellus
Crambus albellus

Crambus albellus is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1860 door Clemens.

Lees meer
Arrow
Crambus laqueatellus
Crambus laqueatellus

Crambus laqueatellus is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1860 door Clemens.

Lees meer
Arrow
Crambus saltuellus
Crambus saltuellus

Crambus saltuellus is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1863 door Zeller.

Lees meer
Arrow
Zilverstreepgrasmot
Zilverstreepgrasmot

De (gewone) zilverstreepgrasmot (Crambus pascuella) is een vlinder uit de familie grasmotten (Crambidae). De spanwijdte van de vlinder bedraagt tussen de 20 en 24 millimeter. De soort overwintert waarschijnlijk als rups.

Lees meer
Arrow
Crambus praefectellus
Crambus praefectellus

Crambus praefectellus is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1821 door Zincken.

Lees meer
Arrow
Crambus unistriatellus
Crambus unistriatellus

Crambus unistriatellus is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1868 door Packard.

Lees meer
Arrow
Crambus bidens
Crambus bidens

Crambus bidens is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door Zeller.

Lees meer
Arrow
Crambus girardellus
Crambus girardellus

Crambus girardellus is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1860 door Clemens.

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow