Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten
Rhopalus maculatus

Rhopalus maculatus

Rhopalus maculatus

Een soort van Rhopalus

De rhopalus maculatus is een opvallend organisme met een schildvormig exoskelet, gekenmerkt door een onderscheidend patroon van vlekken en lijnen die dienen als camouflage tussen de vegetatie waar het inwoont. Voornamelijk herbivoor heeft deze soort een rostrum dat plantenweefsels doorboort om sap te bereiken, een voedingsgedrag dat begint in een zeer jong stadium en doorgaat gedurende zijn levenscyclus. De aanpassing in dieet weerspiegelt een evolutionaire specialisatie om te overleven in verschillende ecologische niches.

Algemene informatie over Rhopalus maculatus
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Rhopalus maculatus
Kleuren
Bruin
Zwart
Volwassen voedselbronnen
Plantenzaden, sap van stengels, vruchtensappen, nectar van bloemen, bladeren van kruidachtige planten
Larven voedselbronnen
Zaden van kruidachtige planten, plantensappen, ontwikkelende bladeren, zachte stelen
Bijten/steken
Niet gemeld
Allergie-veroorzakend
Niet gemeld
Defensieve aanval
Niet gemeld
Pest-etende roofzuchtige
Niet gemeld
Fytofaag
Niet gemeld
Roofzuchtig
Niet gemeld
Bijtend dier of huisdier
Niet gemeld
Soort Monddelen
Doorborende-zuigende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Levenscyclus van Rhopalus maculatus
Ei De ei-fase is het begin, waar rhopalus maculatus in rust blijft. De grootte is minuscule en de kleur mengt vaak met de omgeving om predatie te ontlopen.
Nimf Als nimfen lijken rhopalus maculatus-nimfen op miniatuurvolwassenen zonder volledig ontwikkelde vleugels. Nimfen ondergaan verschillende vervellingen, worden groter met elke fase en ontwikkelen geleidelijk volwassen kenmerken.
Volwassen Als volwassenen, vertonen rhopalus maculatus volledig ontwikkelde vleugels en voortplantingsorganen. Het lichaam is nu volledig verhard, vertoont meestal een duidelijke kleur en patronen, waarbij de levensactiviteiten gericht zijn op voortplanting en voeding.
Rectangle
Roofdieren van volwassen Rhopalus maculatus
Vogels, knaagdieren, spinnen, roofinsecten zoals sluipwespen en roofkevers
Rectangle
Interessante feiten over Rhopalus maculatus
De intrigerende rhopalus maculatus kan een bepaalde geur afgeven als een vorm van communicatie, uniek onder zijn leeftijdsgenoten.
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Rhopalus maculatus
Tips voor het vinden van Rhopalus maculatus
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Jeugd Habitat van Rhopalus maculatus
Bossen en houtlandschappen, graslanden en prairies, agrarische en bewerkte gebieden
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Rhopalus maculatus in verschillende levensfasen
Om verschillende groeistadia van rhopalus maculatus te vinden, begin met het zoeken naar eieren aan de onderkant van bladeren, vooral dicht bij de aderen van de plant waar ze vaak worden gelegd. Nimfen, die lijken op miniatuurvolwassenen zonder vleugels, worden meestal gevonden op de gastplanten waar ze zijn uitgekomen, waar ze met hun stekende monddelen sap eten. Volwassenen bevinden zich over het algemeen in dezelfde gebieden als nimfen, waaronder velden, tuinen en weilanden, maar ze kunnen ook op boomstammen of bladeren worden gevonden wanneer ze nieuwe voedingsplekken of partners zoeken. Om deze stadia te observeren, kijk goed naar de relevante delen van het blad, let vooral op de gecamoufleerde eieren en de nimfen die opgaan in de vegetatie.
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Rhopalus maculatus te observeren?
De beste tijd om volwassen rhopalus maculatus te vinden is meestal overdag, aangezien veel Hemiptera actief zijn tijdens warmere uren. Elke ontwikkelingsfase kan verschillende actieve periodes hebben.
Rectangle
Wat is het beste weer om Rhopalus maculatus te observeren?
Warm, droog weer is over het algemeen geschikt voor het vinden van rhopalus maculatus, aangezien deze omstandigheden de activiteit en ontwikkeling van veel Hemiptera begunstigen.
Rectangle
Hoe en waar vind je Rhopalus maculatus in verschillende levensfasen?
Ei Rhopalus maculatus-eieren worden vaak gelegd aan de onderkant van bladeren of stengels van gastplanten. Om ze te vinden, inspecteer de gastplanten nauwkeurig en zoek naar kleine, gegroepeerde eieren.
Nimf Rhopalus maculatus-nimfen zijn kleiner en minder mobiel dan volwassenen. Ze kunnen worden gevonden in de buurt van hun voedselbronnen, vaak aan de onderkant van bladeren of tussen plantenresten. Licht het gebladerte voorzichtig op of keer bladafval om ze te spotten.
Volwassen Volwassen rhopalus maculatus kunnen worden waargenomen op of in de buurt van gastplanten. Ze kunnen ook op bloemen of in vegetatie worden gevonden. Een visuele zoektocht of het gebruik van een vangnet door vegetatie kan effectief zijn.
Zijn Rhopalus maculatus schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Rhopalus maculatus
Geblokte glasvleugelwants
Geblokte glasvleugelwants

De kleur het lichaam van de geblokte glasvleugelwants is roodachtig of roodbruin met een zwart-wit connexivum (aan de zijkant zichtbare deel achterlijf). Het scutellum (schildje) heeft een wit uiteinde. Net als bij de meeste andere wantsen uit de familie is hij behaard en is van het hemi-elytrum (de deels verharde voorvleugel) het corium (het middelste deel van de voorvleugel) transparant. De lengte is 7 – 7,7 mm.

Lees meer
Arrow
Rhopalus parumpunctatus
Rhopalus parumpunctatus

Lees meer
Arrow
Grijze brilknotswants
Grijze brilknotswants

De grijze glasvleugelwants (Stictopleurus punctatonervosus) is een wants uit de familie glasvleugelwantsen (Rhopalidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann August Ephraim Goeze in 1778.

Lees meer
Arrow
Stictopleurus abutilon
Stictopleurus abutilon

Met een levenscyclus inclusief eieren die overwinteren, transformeert stictopleurus abutilon van vleugelloze nimfen tot gevleugelde volwassenen, die in staat zijn tot vlucht. Voornamelijk voedend op plantensappen, herbergen deze insecten symbiotische bacteriën binnen gespecialiseerde cellen die bekend staan als bacteriocyten, die helpen bij de opname van voedingsstoffen uit hun dieet. Ze vertonen verschillende tinten en patronen over hun exoskelet, wat fungeert als effectieve camouflage te midden van vegetatie.

Lees meer
Arrow
Stictopleurus minutus
Stictopleurus minutus

Met een langwerpig lichaam elegant versierd in gevlekt bruin en beige, gedijt stictopleurus minutus in diverse omgevingen, van graslanden tot door mensen bewoonde gebieden. Dit behendige insect voedt zich voornamelijk met plantensappen, die worden geëxtraheerd met doorborende monddelen die zijn ontworpen om stengel- en bladtissues te penetreren. Opmerkelijk genoeg kan stictopleurus minutus een doordringende geur afgeven als verdedigingsmechanisme wanneer bedreigd, roofdieren afschrikken met een vertoning van chemische vindingrijkheid.

Lees meer
Arrow
Jadera haematoloma
Jadera haematoloma

De vrouwelijke jadera haematoloma ( Jadera haematoloma ) staat bekend om de rode ogen en rode "schouders". Deze bug leeft in de Verenigde Staten en wordt meestal binnenshuis als een hinderlijke plaag beschouwd. Ze bijten mensen niet, maar kunnen ontlasting achterlaten die vlekken op muren, bekleding en meubels kan veroorzaken.

Lees meer
Arrow
Boxelder bug
Boxelder bug

De boxelder bug ( Boisea trivittata ) doorboort en voedt zich met esdoornzaden. Ze worden over het algemeen niet als ongedierte beschouwd, tenzij ze huizen binnendringen of daarbij fruit vernietigen. Als ze huizen binnenvallen, kan hun uitwerpselen vlekken op de bekleding veroorzaken. Ze staan ook bekend als de boxelder-bug.

Lees meer
Arrow
Boisea (nymph)
Boisea (nymph)

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow