Probeer gratis
tab list
Picture Insect
Nederlands
arrow
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
HOME Toepassing Downloaden Veelgestelde vragen
Nederlands
English
繁體中文
日本語
Español
Français
Deutsch
Pусский
Português
Italiano
한국어
Nederlands
العربية
Icon about
Over
Icon about
Algemene info
Icon about
Zoektips
Icon about
Schadelijk of niet
Icon about
Schadelijke effecten
Icon about
Gunstige effecten
Icon about
Veelgestelde vragen
Icon about
Vergelijkbare insecten
Icon about
Populaire insecten
Xylocopa appendiculata

Xylocopa appendiculata

Xylocopa appendiculata

Een soort van Xylocopa

Xylocopa appendiculata is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1852 door Smith.

Giftig voor mensen
Giftig voor mensen
Giftig voor dieren
Giftig voor dieren
Steekt de Xylocopa appendiculata mensen?
Menselijke steken
Algemene informatie over Xylocopa appendiculata
Identificeer insecten in een handomdraai
Maak een foto om insecten direct te identificeren en risico's in te schatten, zodat je snel inzicht kunt krijgen in beetbeoordeling, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en tips voor een veilige interactie etc.
Download de app gratis
Rectangle
Kenmerken van Xylocopa appendiculata
Kleuren
Bruin
Zwart
Geel
Volwassen voedselbronnen
Stuifmeel, nectar, sap, plantenexsudaat, vruchtensappen
Larven voedselbronnen
Stuifmeel, nectar
Bijten/steken
De Xylocopa appendiculata kan mensen actief bijten. Blijf erbij uit de buurt
Allergie-veroorzakend
Niet gemeld
Defensieve aanval
De Xylocopa appendiculata heeft speciaal defensief gedrag dat een allergische reactie teweeg kan brengen. Als serieuze reacties voorkomen zoek ONMIDDELLIJK medische hulp.
Giftig
De Xylocopa appendiculata kan giftige reacties veroorzaken en die kunnen zeer ernstig zijn. Maar de gifstoffen zijn meestal gericht op hun prooien en roofvijanden. Ze zijn meestal niet dodelijk voor mensen.
Fytofaag
The Xylocopa appendiculata voedt op planten en veroorzaakt meestal geen grote problemen. Maar als je merkt dat de aantallen groeien moet je actie gaan ondernemen.
Roofzuchtig
Niet gemeld
Bijtend dier of huisdier
Niet gemeld
Soort Monddelen
Kauwend-zuigende monddelen
qrcode
Img download isoImg download android
Rectangle
Levenscyclus van Xylocopa appendiculata
Ei Het ei-stadium begint wanneer de xylocopa appendiculata haar eieren legt. In deze fase zijn de eieren meestal klein, ovaal en kunnen variëren in kleur, vaak wit of crème. De eieren vertegenwoordigen het ontwikkelingsstartpunt zonder poten of vleugels.
Larve Larven komen uit de eieren en lijken meer op wormen dan xylocopa appendiculata. Ze zijn pootloos, met een zacht, vaak witachtig lichaam, gericht op voeding en groei. In deze fase vinden verschillende vervellingen plaats naarmate de larve in omvang toeneemt.
Pop De xylocopa appendiculata larve bouwt een cocon of poppenhuis en transformeert tot een pop. Tijdens deze rustfase ondergaat xylocopa appendiculata een radicale transformatie, waarbij intern wordt gereorganiseerd om volwassen structuren te vormen. De grootte blijft hetzelfde, maar de vorm verandert aanzienlijk.
Volwassen Uit de pop komend, wordt de ontwikkeling van de volwassen xylocopa appendiculata gemarkeerd door de aanwezigheid van vleugels en functionele voortplantingsorganen. Het lichaam is volledig gevormd en gehard, en de volwassene is mobiel, gericht op voortplanting.
Rectangle
Roofdieren van Xylocopa appendiculata larven
Vogels, knaagdieren, grotere insecten, spinnen
Rectangle
Roofdieren van volwassen Xylocopa appendiculata
Vogels, spinnen, bidsprinkhanen, kikkers
Rectangle
Wetenschappelijke classificatie van Xylocopa appendiculata
Tips voor het vinden van Xylocopa appendiculata
Je ultieme gids om insecten te begrijpen
Ontdek de geheimen van insecten levenscycli, habitats, gedrag en observatietips!!
Download de app gratis
Rectangle
Hoe kun je Xylocopa appendiculata aantrekken
Om xylocopa appendiculata aan te trekken, kan men suikerhoudende stoffen of speciale feromonen gebruiken.
Rectangle
Habitatvoorkeuren van Xylocopa appendiculata in verschillende levensfasen
De larvale fase van xylocopa appendiculata bevindt zich meestal in nesten die worden aangetroffen in dood hout, zoals boomstammen of takken, waar de larven vertrouwen op stuifmeelvoorzieningen die zijn achtergelaten door hun moeder. Voor volwassen xylocopa appendiculata's zijn veelvoorkomende locaties velden en tuinen waar ze bloemen kunnen benaderen voor nectar. Om deze verschillende stadia te observeren, zou men boomrijke gebieden doorzoeken naar nesten om larven te vinden en dan verder gaan naar gebieden met overvloedig bloeiende planten om fouragerende volwassenen te vinden.
Rectangle
Wanneer is de beste tijd om Xylocopa appendiculata te observeren?
De beste tijd om xylocopa appendiculata te vinden is tijdens warme, zonnige dagen, wanneer ze het meest actief zijn, meestal van halverwege de ochtend tot de vroege middag.
Rectangle
Wat is het beste weer om Xylocopa appendiculata te observeren?
Droog, warm weer zonder sterke wind is optimaal voor het lokaliseren van xylocopa appendiculata, aangezien ze minder actief zijn tijdens koude of natte omstandigheden.
Rectangle
Hoe en waar vind je Xylocopa appendiculata in verschillende levensfasen?
Larve Xylocopa appendiculata larven bevinden zich meestal in nesten gemaakt van hout. Om ze te vinden, inspecteer voorzichtig geboorde gaatjes of tunnels in dood hout of houten structuren zonder het habitat te verstoren.
Pop Tijdens de popstadium kunnen xylocopa appendiculata's worden gevonden in hun nestkamers in het hout. Het vereist zorgvuldig onderzoek van de nestlocatie zonder de nesten te vernietigen of de poppen schade toe te brengen.
Volwassen Volwassen xylocopa appendiculata's zijn vaak te zien bij bloemen op zoek naar nectar en stuifmeel. Zoek bloeiende planten, vooral die bekend staan om bijen aan te trekken, tijdens het juiste tijdstip van de dag en de weersomstandigheden.
Zijn Xylocopa appendiculata schadelijk?
Je complete ongediertebestrijdingsgids
Ontdek effectieve tips voor het voorkomen en verdelgen van ongedierteplagen om ongedierte uit de buurt van je huis te houden.
Download de app gratis
Rectangle

Is Xylocopa appendiculata schadelijk voor mensen?

De meeste bijen zijn volgzaam en steken alleen als ze geïrriteerd zijn. De steeknaalden van bijen zijn scherp en giftig, en mensen zullen duidelijk pijn voelen nadat ze zijn gestoken.Sommige bijen kunnen ook zwelling, roodheid, koorts en jeuk veroorzaken. Sommige gevoelige mensen kunnen ernstigere symptomen of zelfs de dood ervaren.
Schadelijke effecten van Xylocopa appendiculata
Onthul de schadelijke effecten van diverse insecten
Ontdek de gevaren van insecten met betrekking tot giftigheid, dodelijkheid, bijten bij de mens, steken bij de mens, pathogeniteit, hematofagie, allergeniteit, parasitisme etc.
Download de app gratis
Icon toxic for
Giftig voor mensen
Icon toxic for
Giftig voor dieren
Icon toxic for
Menselijke steken
Rectangle
Giftig voor mensen

Xylocopa appendiculata heeft een mild neurotoxisch potentieel vanuit zijn steek. Volwassenen kunnen een steek toedienen die een laag risico vormt voor mensen en meestal minimale, tijdelijke ongemakken veroorzaakt. De toxines hebben doorgaans verwaarloosbare korte-termijneffecten, met mogelijk milde pijn en zwelling. Voor de meeste individuen zijn er geen significante langetermijneffecten van steken door xylocopa appendiculata, behalve in uitzonderlijke gevallen of bij vooraf bestaande gevoeligheid.

Rectangle
Giftig voor dieren

Xylocopa appendiculata kan mild ongemak veroorzaken door zijn steek. De steek kan allergische reacties bij mensen en huisdieren zoals honden en katten veroorzaken, terwijl het ook andere insecten afschrikt. De effecten zijn grotendeels afhankelijk van de reactie van het individu op de steek. Over het algemeen hebben volwassen xylocopa appendiculata's deze mogelijkheid om zichzelf te verdedigen of andere wezens aan te vallen wanneer ze bedreigd worden.

Rectangle
Steekt de Xylocopa appendiculata mensen?

Xylocopa appendiculata is in staat om te steken, maar doet dit over het algemeen alleen in zelfverdediging of wanneer hun nestgebied wordt verstoord. Als solitaire bijen zijn ontmoetingen die leiden tot steken zeldzaam. Ze hebben een angel en zullen deze gebruiken als ze worden geprovoceerd, hoewel ze niet zo agressief zijn als sommige sociale bijen en wespen. Steken is meestal specifiek voor vrouwtjes, omdat mannelijke xylocopa appendiculata's meestal geen angel hebben. Een steek van xylocopa appendiculata kan pijnlijk zijn voor mensen, maar in tegenstelling tot honingbijen sterven xylocopa appendiculata's niet na het steken, omdat hun angel niet weerhaakt is.

Meer effecten van Xylocopa appendiculata

Gunstige effecten van Xylocopa appendiculata
Ontdek de verborgen voordelen van insecten
Ontdek hoe insecten helpen als bestuivers, plaagdieren en biocontrolemiddelen. Van zaadverspreiding tot afbraak, ze spelen een essentiële rol in ons ecosysteem.
Download de app gratis
Bestuiver
Bestuiver
Aantrekkingskenmerk voor bestuivers
Kleur, Geur
Xylocopa appendiculata is een robuuste bestuiver, vaak te zien zoemen van bloem naar bloem. Het wordt aangetrokken door de levendige kleuren en verleidelijke geuren van bloesems. Deze insecten verzamelen stuifmeel voornamelijk om hun nakomelingen te voeden, waarbij ze onopzettelijk stuifmeel overbrengen terwijl ze zich tussen de bloemen bewegen, en zo een cruciale rol spelen in de voortplanting van planten.
Veelgestelde vragen die mensen ook stellen
Krijg snel antwoord op je vragen over insecten
Maak een foto voor onmiddellijke insectidentificatie en antwoorden over beten, giftigheid, ongediertebestrijding, gedrag, habitat en veiligheidstips!
Download de app gratis
Meer insecten die vergelijkbaar zijn met Xylocopa appendiculata
Melissodes dentiventris
Melissodes dentiventris

Melissodes dentiventris is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1854 door Smith.

Lees meer
Arrow
Melissodes desponsa
Melissodes desponsa

Melissodes desponsa is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1854 door Smith.

Lees meer
Arrow
Peponapis pruinosa
Peponapis pruinosa

Peponapis pruinosa is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1837 door Say.

Lees meer
Arrow
Xeromelecta californica
Xeromelecta californica

Xeromelecta californica is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1878 door Cresson.

Lees meer
Arrow
Euglossa dilemma
Euglossa dilemma

Groene orchidee-bijen hebben verschillende tinten glanzend metaalgroen en kunnen ongeveer 1,3 cm lang worden. De vliezige vleugels zijn donker gekleurd en doorschijnend en het vrouwtje heeft stuifmeelmanden op haar achterpoten. Het mannetje heeft een vergroot gewricht op zijn achterpoot waar een put is voor het opslaan van stoffen die hij uit planten verzamelt. Het vrouwtje, maar niet het mannetje, bezit een angel die bij meer dan één gelegenheid kan worden gebruikt, maar die voor de mens niet zo pijnlijk is als de angel van een honingbij. Deze bij is erg wendbaar in de lucht, zweeft langdurig en schiet tussen bloemen. Het kan worden verward met zweetbijen in de Halictidae-familie, maar orchideebijen hebben veel langere proboscissen om nectar te verzamelen van bloemen met lange kroonbuizen.

Lees meer
Arrow
Eulaema cingulata
Eulaema cingulata

Eulaema cingulata is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1804 door Fabricius.

Lees meer
Arrow
Eulaema meriana
Eulaema meriana

Eulaema meriana is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1789 door Olivier.

Lees meer
Arrow
Eulaema mocsaryi
Eulaema mocsaryi

Eulaema mocsaryi is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1899 door Friese.

Lees meer
Arrow
Andere populaire insecten
Blauwzwarte houtbij
Blauwzwarte houtbij

De blauwzwarte houtbij wordt twee tot bijna drie centimeter lang en is alleen al aan de grootte te herkennen. ook de kleur is opmerkelijk voor een bij; zwart met een sterk iriserende paarse glans. Met name in het zonlicht lijkt het insect eerder paars dan zwart van kleur, vooral de vleugels. Op de foto is deze kleur echter niet goed te zien. Het lichaam is vrij sterk behaard, vooral de poten, en de twee antennes hebben een duidelijke knik. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een lichter deel aan de bovenzijde van de antennes.

Lees meer
Arrow
Gewone komkommerspin
Gewone komkommerspin

De naam van de gewone komkommerspin (Araniella cucurbitina) komt vanzelfsprekende van de duidelijk felle geelgroene kleur van de spin. De kleur van de spin verandert samen met de geslachtsrijpheid en de seizoenen. Zo zijn ze vaak in de herfst, als ze nog niet geslachtsrijp zijn, bruin en rood. In het voorjaar krijgen ze pas de groene komkommerkleur.

Lees meer
Arrow
Europese zwarte schorpioen
Europese zwarte schorpioen

De schorpioen is 35 tot 45 mm lang. De soort komt voor in Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar is ook enige keren in Nederland gevonden. De schorpioen is te herkennen aan het zwarte lichaam, de gele poten en de gele angel. Van de drie soorten schorpioenen die in Frankrijk voorkomen (Buthus occitanus, Euscorpius flavicaudis en Euscorpius carpathicus) is dit verreweg de algemeenste die bv vaak in zomerhuisjes in Zuid- Frankrijk wordt gezien. De steek is pijnlijk, maar niet gevaarlijk, vergelijkbaar met die van een bij of wesp.

Lees meer
Arrow
Spinduizendpoot
Spinduizendpoot

De potenparen aan de achterzijde zijn langer dan die aan de voorzijde. Het voorste potenpaar is zeer kort, het achterste paar is juist zeer lang en dun; deze twee laatste poten dienen als tastorgaan. Ook de antennes zijn zeer lang en dun, waardoor de voor- en achterzijde wat op elkaar lijken. De ogen van het dier zijn echter goed te zien. Soorten uit de orde Scutigeromorpha hebben als enige van alle duizendpotigen samengestelde ogen, die beter zijn ontwikkeld. De kleur is lichtbruin tot bruingrijs, op de bovenzijde zijn drie donkere lengtestrepen zichtbaar. De lengte is ongeveer 2,5 tot bijna 4 centimeter.

Lees meer
Arrow
Groene schildwants
Groene schildwants

De groene schildwants is geheel groen van kleur en heeft in tegenstelling tot veel gelijkende wantsen geen duidelijke tekening. De vlies-achtige vleugelpunten van de voorvleugels, aan de achterzijde van het lichaam, zijn bruin, de onderzijde van het lichaam is meer bruinrood van kleur. De bovenzijde van het lichaam heeft soms onopvallende vlekjes of iets lichtere delen maar deze zijn nooit erg geprononceerd en verschillen per individu. De gehele bovenzijde is voorzien van kleine putjes, die van enige afstand niet te zien zijn. De wants kan van kleur veranderen, exemplaren die in winterslaap gaan kleuren bruin. Met hun normale groene kleur zouden ze te veel opvallen in de scheuren in bomen waar ze overwinteren. Zodra de wants in de lente ontwaakt en actief wordt, kleurt het lichaam binnen enkele weken weer groen. Dit verschijnsel van een groene 'zomerkleur' naar een bruine 'winterkleur' komt ook voor bij andere insecten zoals de groene gaasvlieg (Chrysoperla carnea). De groene schildwants heeft net als alle schildwantsen een enigszins (wapen)schild- achtige bovenzijde van het lichaam waaraan de naam 'schild'wantsen te danken is. De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes. Het lichaam van de wants lijkt uit één geheel te bestaan maar is net als alle insecten verdeeld in drie delen; de kop (A), het borststuk of thorax dat de poten en vleugels draagt (B) en ten slotte het achterlijf of abdomen (C). De voorzijde van de kop wordt de clypeus genoemd (1), de kop draagt twee duidelijke antennes (2) die altijd vijf geledingen hebben waarbij opvalt dat de laatste twee verbreed en roodbruin van kleur zijn. Aan de zijkanten van de kop zijn de ogen gelegen (3). Achter de ogen, tegen de rand van het halsschild, zijn twee enkelvoudige ogen of ocelli gelegen. Deze zijn klein maar doordat ze een roodbruine kleur hebben steken ze af tegen de verder groene kop zodat ze goed te zien zijn. Het halsschild (4) is relatief groot en beschermt een deel van de kop. Het is voorzien van vele kleine putjes die een donkere kleur hebben, aan de voorzijde is het halsschild voorzien van twee gespiegelde gladde lijnen die een oog-achtige vorm hebben. Het scutellum of schildje (5) is bij de meeste wantsen erg klein maar de schildwantsen hebben juist een vergroot scutellum dat een deel van het achterlijf bedekt. Achter het scutellum zijn de vleugels gelegen, net als alle vliegende insecten heeft de wants een paar achtervleugels en een paar voorvleugels. De voorvleugels zijn net zoals bij de kevers verhard, echter het achterste deel van de vleugel van wantsen is vliezig en half doorzichtig. Bij kevers zijn de voorvleugels geheel verdikt en worden dekschilden of elytra genoemd. Omdat bij wantsen zoals de groene schildwants de vleugel slechts deels is verdikt worden ze hemi-elytra genoemd wat halfverhard betekent. De hemi-elytra bestaan uit verschillende delen, die gescheiden worden door aderen. Het verharde deel van de voorvleugels bestaat uit een drietal vlakken die van de binnen- naar de buitenzijde worden aangeduid met de clavus (6), het corium (7) en het embolium (8). De vliezige achterzijde van de voorvleugels wordt het membraan (9) genoemd. Bij schildwantsen steekt de rand van het platte achterlijf aan weerszijden uit onder de vleugels. Het achterlijf bestaat net als alle insecten uit rug-en buikplaten die respectievelijk tergieten en sternieten worden genoemd. Deze zijn aan de randen voorzien van een rij platen die wel met laterotergieten (10) worden aangeduid. Het geheel aan laterotergieten wordt het connexivum genoemd, het connexivum zorgt in belangrijke mate voor het wapenschild-achtige silhouet van schildwantsen. De poten van de wants zijn typisch insectachtig, de poot is middels de heup of coxa aan het lichaam verbonden, de heup is op de afbeelding niet te zien. De dij of het femur (14) is het breedste deel van de poot, na de dij volgt de scheen of tibia (13), dit is het langste deel van de poot. De scheen draagt ten slotte de tarsus of voet (12), deze is geleed en bestaat uit meerdere tarci. Het laatste deel draagt twee kleine klauwtjes (11). De pootuiteinden zijn net als de antennes roodbruin gekleurd. Op de afbeelding rechts zijn verschillende lichaamsdelen van de wants aangegeven met pijlen; gele pijlen geven de stigmata of ademopeningen aan, de rode pijl geeft de geurklier tussen de middelste en de achterste poten aan. De groene pijl wijst naar het labrum, de blauwe pijl naar de zuigsnuit of rostrum. De nimfen doen keverachtig aan door het ronde lichaam, zie voor de beschrijving van de nimfen onder voortplanting.

Lees meer
Arrow
Roodwitte celspin
Roodwitte celspin

De lengte is ongeveer 11 - 15 mm voor de vrouwtjes. De mannetjes zijn half zo groot. De pootspanwijdte van vrouwtjes is maximaal 2 cm, die van mannetjes 1 cm. De kop heeft zes enkelvoudige ogen waarmee de spin vanwege de nachtactieve levenswijze zeer slecht kan zien. Het kopborststuk is bruin tot roodachtig, het achterlijf is wit tot witgeel. Het lichaam heeft korte pootjes waardoor de spin niet hard kan lopen. Hier heeft het dier niet al te veel hinder van, want de favoriete prooi, de pissebed, is ook niet snel. De kaken en de giftanden zijn tamelijk groot, bij het vrouwtje tot wel 0,5 cm. De kaken zijn enorm krachtig zodat ze met gemak door het pantser van een pissebed kunnen snijden.

Lees meer
Arrow
Eratigena duellica
Eratigena duellica

Eratigena duellica , de gigantische huisspin, is een soort trechterwever in de spinnenfamilie Agelenidae. Het wordt gevonden in Canada, de Verenigde Staten en Europa. De verwante soort Eratigena atrica wordt ook wel de Reuzen huisspin genoemd. Eratigena atrica werd in 2013 overgebracht van het geslacht Tegenaria. Het werd beschouwd als dezelfde soort als Eratigena atrica tot 2018, toen Eratigena duellica, Eratigena saeva en Eratigena atrica als afzonderlijke soorten werden hersteld.

Lees meer
Arrow
Kerkzesoog
Kerkzesoog

De kerkzesoog of Florentijnse muurspin (Segestria florentina) is een spin uit de familie zesoogspinnen (Segestriidae).

Lees meer
Arrow